Kendisini Tanımayan İnsan

‘Kendisini Tanımayan İnsan’ Akıl, İrade, Düşünce Ve Vicdan Konuları Üzerine Düşünen Bir Yazarın Kur’An’Dan Anladığı Ve Anladığını Dile Getirme Denemsidir. İnsanoğlunun İlk İnsan Ve İlk Peygamber Adem (A.S.) Dan Günümüz Dünyasına Gelinen Süreçte Yaşadığı Ve Tanık Olduğu İnanç, Düşünce Ve Yaşantı Temelli Çıkmazların, Kur’An’I Esas Alarak Aşılabileceğine Olan Özgüven Ve Benlik Bilinciyle Kaleme Alınan Bu Kısa Ve Özlü Eserin Temel Kavramları, İnsanın Ve İnsanlığın Kurtuluşu Üzerinde Odaklanır. Bu Meyanda, İnsanın Kur’An’I Kavrayıp Yaşamasındaki En Büyük Engel, Onun Düşünme Ve Anlama Yeteneğini İşlevsel Kılmamasıdır.Tüm Bu Kur’An’İ Yorumların Temelinde İnsanlığı ‘Düşünce’Ye Çağırmak Yer Alır. Merkezde Olan, İnsanın Aklederek, Yaşayıp Tecrübe Ederek Kur’An’I Sözde Değil Özde Yaşaması, Kitabına Uydurması Değil, Son Mektup Kitap’A Uyması Yönünde Yönlendirmektir.Sözel Dilin Uzayıp Biçimlendiği Ve Soluksuz Anlatımın Ardı Ardına Sıralandığı Bu Spontane Akışlı Yorum Denemesiyle Yazar, Kur’An’In Kavranıp Anlaşılmasında İnsan Ve İnsanlığın Kurtuluşu Adına Hassasiyet Göstererek Az Sözle Çok Şey Söyleyebilmek, İnsanlığı Kendisi İçin Düşünmeye Sevketmek, İnsanın Aklını Ve İradesini Kendisi İçin Kullanmaya Teşvik Etmek Gayesindedir.