KGB Kremlinin Gözleri

İnsan, Var Oldu.Efendi Oldu, Ama Çoğunlukla Da Köle Oldu.Sınıf, Bir Bakıma Kader De Oldu. Halklar İlk Günden İtibaren Baskı, Sömürü Ve Adaletsizlik İle Kavgalı Oldu. 1789’Da Ayaklandı, “Özgürlük, Eşitlik, Kardeşlik!” Dedi, Kan Döktü, Can Verdi, Tiranları Devirdi. Fransız Devrimi İle Ümitlenir Gibi Olmuştu Ki Sanayi Devrimi, Eski Düzeni Yeniden Kurdu; Efendi Yerine Patron, Köle Yerine İşçi Geldi. Karl Marx Diye Biri Çıktı. Kapitalizm Bela, Tarih Dediğimiz Sınıf Mücadelesi Dedi. Komünizm Diye Bir Hayal Kurdu. Sınıf Değil Kardeşlik, Sömürü Değil Yoldaşlık Olacaktı. Adeta Bir Dünya Cenneti. Böyle Bir Dünya Mümkün, “Zincirlerinizden Kurtulun!” Dedi. Ve Ekledi: “Kurtulun Ve Son Bir Devrim Daha Yapın!” Rusya’Da Lenin Diye Biri Çıktı, “Evet, Mümkün!” Dedi. Önce Çar’I Devirdi, Sonra Her Şeyi. Rusya’Yı Yaptı Sovyetler Birliği. Olacaktı Komünist Bir Dünya Cenneti. Ancak Bu, Hayal Edilenden Çok Farklı Bir Komünizmdi. Dikiş Tutmadı, Tutsun Diye Yaratıldı Bir Terör Makinesi.Adı Kgb İdi…Daha İyi Bir Dünya Adına Yaktı, Yıktı, Ezdi Geçti. Ezdikçe Büyüdü, Büyüdükçe Daha Çok Ezdi. Devrimlerle Darbelerle Dünyanın Yarısını Ele Geçirdi; Herkesi İzledi, Herkesi Dinledi; Cennet İdealinden Yarattı Bir Korku Devleti. Özgürlük Adına Özgürlükleri, İnsanlık Adına İnsanları Yok Etti.Bizzat Kendisini Besleyip Büyütenleri Bile…Ve Bir Gün Geldi, Kendi Elleriyle Kurduğu Cennet Hayalini, Cehenneme Dönüşmüş Bir Kâbus Olarak Yine Kendi Elleriyle Toprağa Verdi. Belki De Bu, Daha En Başından İtibaren Yanlış Yerde, Yanlış Zamanda Yapılmış Bir Devrimin Hikâyesiydi...