Kimsesiz İzler

Bir Sessizlik. Sanki Bin Yıl Sürecek. Nereden Başlamalı Sorusunu Kendime Soruyorum. Oysa Kendi Kendime Konuşup Karar Aldığımda Her Şey Çok Kolay Olmuştu. Karşımda Gözlerimin İçine, Sadece Gözlerimin İçine Değil Yüreğimin Derinliklerine Bakan, Bakabilen Bu Kadınla Şimdi Nereden Başlayacaktım? Kayboluyorum Elimde Tuttuğum Kadehin İçinde.İnsan, Bir Cümleye Aynı Anda Eğildi Mi, Bir Can Yanmasını Aynı Anda Hissetti Mi, Korkar. Korktuklarının Başına Geleceğini Bile Bile Korkar. Kadehin Beyazlığına Saklanabileceğim Kadar Saklanacaktım, Başarabilsem. Başarabilsem Saklanmayı, Ömrümün Tortusuna Onu Bir Daha Maruz Bırakmayacaktım. Kendimden Yürüyüp Gittiğim Yollardan Koşarak Geri Dönüyordum Şimdi. Ne Uzun. Bana, Benden Öte Bir Yerden Bakıyordu. Duyuyordu İçimi…