Kızlar Aman

Keske Diyordu Kürsat; Kamuflaj, Maskesi, Ati Ve Kiliciyla Ansizin Yeniden Çikip Gelse. Yine O Çatik Kaslarinin Altindan Keskin Keskin Baksa. Hadi Atla Gidiyoruz, Dese. Karlarin Altinda Kisa İlk İsyani Baslatan Beyaz Bir Kardelen Gibi O Zindandan Çikariverse Basini. Geceleyin Yeniden Çalsa Mazlumlarin Kapisini. Gündüzleri Salinarak Yürüse Sarayin Koridorlarinda. Arkadaslarini Toplasa Yeniden. Yine Hirsla Savursa Kilicini. Kendini Tutsak Edenlerin Kellelerini Ayirsa Gövdesinden Tek Tek. Yine Hesap Sorsa. Dikiliverse Zulme. İsyan Etse Yine Gizli Gizli. Yine Günesle Uyansa. Gülümsese, Kizsa, Merhamet Etse, İntikamla Dolsa, Sinirlense, Sakinlesse, Dalgalansa Önce, Sonra Yine Durulsa. Uzaklarda Bir Sey Hayal Edip Dalsa Uzun Uzun, Yine Özlese, Yine Beklese Bir Seylerin Degisecegi Günü, Zalim Ve Mazlumdan Olusan İki Renkli Dünyanin En Sonsuz Mavisi Olsa Yine. Acilarini Anlatsa, Aglasa Her Doldugunda. İhtisam İçinde Kendini Mazlumdan Yana Olmaya Kaptirsa. Yine Sarayin Yalniz Kizi Olsa Ama Ölmese! Ah Sofia! Keske, Keske…(Tanitim Bülteninden)