Klasik Devir Türk Tezyini Sanatlarında Desen

Târihinin Parlak Dönemlerinde, Taklitten Ve Tekrardan Kaçınan, Bezemelerinde Kalıp Ve Şablon Kullanmayan, Eserlerinde Sâde Ve Âhenkli Bir Üslûp Benimseyen Türk Nakkaşları, Zevk Ve Gönül Zenginliği İle Çizdikleri Desenlerini, Bezeyecekleri Yere, Kullanacakları Malzemeye Uygunşekilde Tasarlamışlar.Ayrıca, Bu Hassâsiyet İçinde İşledikleri Eserleri, Sâdece Seyretmekle Yetinmeyip, Günlük Hayatlarına Taşıyarak Sanatla İçiçe Yaşamışlar.Dâimâ Güzele Müşteri Olan Türkler İçin Sanat, Hayatın Hem Süsü, Hem Çeşnisi, Hem De Bizzat Kendisi Olmuştur. Şüphesiz Eserlerindeki Desen Zenginliğinin Sırrı Da, Bu Anlayışın Sanatlarındaki Yansımalarıdır.