Klasik Türk Edebiyatında Mizah

İnsanlık Tarihinin Bazı Dönemlerinde Varoluşla Alakalandırılacak Kadar Önemli Görülen, Bazı Dönemlerdeyse Her Türlü Kötülüğün Sebebi Olarak Nitelenecek Kadar Dışlanan Ve Pek Çok Şekilde Ortaya Çıkabilen Gülme, Aynı Zamanda Mizahın Dışa Vurumudur. Bu Çalışmada, Edebî Eserlerde Estetik Bir Değer Olarak Ortaya Çıkan Gülüncün/Komiğin Üretilme Ve Tüketilme Süreciyle Alakası Sebebiyle Öncelikle Gülme Fenomeni Ele Alınmıştır. Herhangi Bir Maddede Bulunmayan Ve İnsani Bir Kavrayış Olan Komik, Edebî Eserlerde İnsanın Eğlenme, Alay Ederek Yerme Ve Çeşitli İhtiyaçlarına Bağlı Olarak Ortaya Çıkar. Pek Çok Anlamlandırma Yanında “Komiği Duyumsama, Yaratma Ve Aktarma Yetisi” Olarak Da Tanımlanabilecek Olan Gülmece/Mizah İse İnsana Özgü Bir Üsluptur. İnsan, Mizah Yetisiyle Komiği Yaratmakta Ve Buna Gülmektedir. Bu Üretimin Klasik Türk Edebiyatındaki Görünüşleri İse Bu Kitabın Temel Meselesi Olmuştur.Dr. Nilüfer Tanç’In Uzun Soluklu Ve Eleştirel Okumalarıyla Ortaya Çıkan Bu Kitap, Mizah Kuramları Işığında Geliştirilen Bir Bakış Açısıyla Klasik Türk Edebiyatı Mizahi Metinlerini Okuyucunun Dikkatlerine Sunuyor.