Kolektif Bellek

Şahsi Hatıralarımız Kendimize Mi Aittir? Küçük Bir Çocukken Büyükbabamızla Birlikte Tanık Olduğumuz Bir Toplumsal Olay, Lisedeki İlk Günümüz, Bir Paris Seyahatinde Görüp Yaşadıklarımız… Peki Ya Tarih İle Sosyal Bakımdan Hatırladıklarımız Aynı Şey Midir? Tarih Bir Sosyal Grubun Hatırlama Şekli Midir? Belleğin Ve Hatırlamanın Zaman İle Mekân İle Hatta Müzik İle Bir İlişkisi Var Mıdır? Maurice Halbwachs’In Arkasında Bıraktığı El Yazmalarından Yola Çıkarak Hazırlanan Bu Metin Bize Uzun Vadede Yayımlamayı Tasarladığı Önemli Eserinden Parçalar Sunuyor. Bu Parçalar, Bellek Ve Toplum Arasındaki İlişkilerin Halbwachs’In Düşüncesinin Merkezi Ve Nihai Aşaması Haline Geldiğini Gösteriyor. Halbwachs’In Çalışmasını İlginç Kılan Nokta, Klasik Pozitivist Varsayımın Aksine, Yorumsamacılık İle Determinizmi Bir Araya Getiriyor Olmasıdır. Halbwachs’In Bellek Analizinin Altında Bir Zaman Tanımı Da Gizlidir. Zaman Artık, Her Türlü Olayın İçinde Gerçekleştiği Homojen Ve Yeknesak Bir Ortam Değildir. Zamana İndirgenemez Deneyimin Alanlarını Sorguladıkları İçin Varoluşsal Düşünceye Bağlı Olmayan Öğeler Arasındaki Eşgüdümün Basit Bir İlkesidir. Bir Dostu, Halbwachs’In En Yüksek Erdeminin Belki De Düşünsel Gözü Peklik Olduğunu Söylüyor. Bu Gözü Pekliğin Halbwachs’In Yaşamındaki Karşılığı, İltifatlara Aldırmamak Ve Sosyal Hayatın Zorlukları Karşısında Kayıtsız Kalmaktır. İnsan Kavramını Nesnelerden Ayrı Bir Varlık Olarak Tanımlamaya Bu Denli Çaba Gösteren Düşünürlerden Birinin, Toplum Ve Bireyin Birlikte İnkâr Ve Yok Edildiği Toplama Kampı Cehennemine Maruz Kalarak Yaşamını Yitirmiş Olması Bir Anlamda Hayli Simgeseldir.