Konuşan Ayçiçekleri

Kar Yağıyordu. Gökyu¨Zu¨Nu¨N Koyu Mavisinde, Gri Bulutlar Art Arda Dizilmiş Dağlar Gibiydi. Ru¨Zgâr Vınlayarak Geçiyordu Çatılardan. Tatil Olduğu Halde Baran Sokağa Çıkamıyordu. Odasında Yatağına Uzanmış, Mu¨Zik Dinleyerek, Babasının Duvara Astığı Ayçiçekleri Tablosuna Bakıp Hayaller Kuruyordu. Bir Su¨Re Sonra Tablodaki Ayçiçeklerinden Biri, Göz Kırpmaya Başladı. Baran, Yanılıyor Muyum Acaba Diye, Ovuşturdu Gözlerini Ve Bir Daha İnceledi Resmi. “Ama Sen Bir Resimsin!” “Aldırma, Filmlerdekiler De Resim Aslında...”