Kudema Meclisi

Kadim Zamanlardan Geçen Asra Kadar Çocuklar Erken Yaşta Medreseye Kaydolur, İslâm Harflerini Öğrenir, Her Fenden Kitaplar Okur, Metinler Ezberlerdi. Ezberlenen Metinler, Hoca Huzurunda Takrir Edilir, Unutmamak İçin Belli Aralıklarla Tekrar Edilirdi. Bunları Ezberleyerek Yetişenler İcazet Alır, İcazet Verir, Zamanla Halk Nazarında Ayaklı Kütüphane Olarak Kabul Görürdü. Her Soruya, Bizzat Ezberledikleri İbareyi Okuyarak Cevap Vermeleri, Soranlar Nezdinde Güvenilirliklerini Artırırdı. Çok Okur, Çok Düşünür, Az Yazarlardı. Yazdıklarından Çok Daha Fazlasını Bilirlerdi. Bu Durum Kendilerine Soru Sorulduğunda Daha Da Zahir Olurdu. Talebenin Kaynağa Ulaşmasını Kolaylaştırmak İçin, Cevap Verirken Kitapların Bâblarını, Fasıllarını Hatta Sayfalarını Da Zikreden Âlimler Vardı. Eğitimde Kitabî Kültür Yanında Şifahî Mirasın J Da Önemli Bir Yeri Vardı. Medreseler Kapatılıp, Âlimlere Okutma! Yasağı Getirilince İlimdeki Tevarüs Durdu. İlim, Sonraki Kuşaklara; Taşınamadı. Tedrisattan Uzaklaştırılan Âlimler Evlerine Çekildi; Çocukları, Sıra Kitaplarını Okumadığından Babalarının Dünyalarına Giremedi, Onları Anlayamadı. Bu Yüzden Sadece Onların Zühd Ve Takvalarından Bahsettiler, Babalarını Farklı Kılan İlimlerini Sonraki Nesillere Aktaramadılar. Medresenin İlgası Bizi İslâm Dünyasından Kopardığı Gibi Medeni Birikimimizden De Uzaklaştırdı. Birkaç Ferdî Zuhur Dışında İlimde Tevarüs Tarih Oldu. Büyük İnkişaf İçin, Kudema Meclisinden Modern Zamanın Ders Halkalarına Diriltici