Kuran ve Diğer Semavi Kitaplara Göre Kölelik

İnsan En Güzel Şekilde Yaratılmış, Yaratılanların Çoğundan Üstün Kılınmış Ve Yeryüzüne Halife Olarak Gönderildiği Açıklanmış Olmasına Rağmen, İnsanlar Tarih Boyunca Bu İlkeleri İhlal Etmiştir. İçinde Yaşadıkları Topluma Ve Döneme Göre Hemcinslerine Zülüm Etmiş Ve Onları Köleleştirilmişlerdir. Tarihi Süreç İçerisinde Birçok Toplumda Köleler İnsan Görülmemiştir. Daha Garip Olan, Grek Medeniyetinin Temel Düşüncesini Oluşturan Aristo Gibi Filozofların, İnsanları Asiller Ve Asil Olmayanlar Olarak Sınıflara Ayırmaları, Birçok Irkın Hürriyet İçin Gerekli Ruh Yüceliğine Sahip Olmadığını Düşünür Olmalarıdır. Platon Köleleri Mal Olarak Görürken, Aristo; ‘Kölenin Sadece Efendinin Kölesi Olmakla Kalmayıp Aynı Zamanda Tümüyle Ona Ait Bir Mal Olduğunu Söyler. Eski Mısır Ve Ön Asya’Da Bütün Köleler Öncelikle Firavun’A Ait Olarak Görülürken, Hindistan’Da Menbuz/Parya Olan Köleler, İlahın Ayaklarından Yaratılmış Olduklarına İnanılıyordu. Böylece Onlar Değersiz Ve Hakir Görülürdü Kur’An, Köleliğin Olmadığı Bir Toplumu Bir Ahlaki İdeal Olarak Serdettiği, Hz. Peygamber Tarafından Da Toplumun Buna Yöneltildiğini Söyler. Ancak, Daha Sonra Tarih Tersine İşlemiş, Peygamber’İn Vefatı Sonrası Fetihlerle İslâm Toplumuna Çok Sayıda Dul Kadın Ve Köle Kız Akışı Olmuştur. Bu Toplumsal Olgu, Kur’An’In Kadınlar Ve Köleler Hakkında İfade Ettiği Ahlaki Adalet İdealinin Uygulanması, İleri Götürülmesi Önüne Set Çekmiş Ve Kur’An’In Hedefleri Uygulanamaz Olmuştur. Bu Tür Uygulamalar İslâm’In Hükmü Gibi Lanse Edilmiştir. Bu Kitapta Kölelik Meselesi Yeniden Ele Alınıp Kur’An Ve Sahihi Sünnet Çerçevesinde İncelenmesi Ve İslâm’In Bu Konudaki Çözüm Önerisinin Ortaya Konulması Ele Alınmıştır.