Kuranı Kerimde İman Amel İlişkisi

Kur’Ân’İn En Temel Kavramlarindan Biri Olan “Îmân”İn Mânâsi Ve Onun Amel İle İliskisi Hakkindaki Tartismalar, Hicrî Birinci Yüzyilin İlk Yarisinda Hâricîlerin Büyük Günah İsleyen Bir Müslümanin Kâfir Oldugunu İlan Etmesiyle Baslamistir. O Zamandan Bugüne Kadar, Bu Kavramlarla İlgili Olarak Çok Farkli Görüsler Ortaya Konulmustur. Bu Kavramlar, Günümüzde De Ayni Önemi Korumaktadir. Çünkü Dün Oldugu Gibi, Bugün De Bu Kavramlar Hakkindaki Bazi Yanlis Yaklasim Tarzlari Birtakim Sorunlar Ortaya Çikarmaktadir.Prof. Dr. Ömer Aydin’İn Kaleme Aldigi Kur’Ân-İ Kerîm’De İman-Amel İliskisi Adli Çalisma, Bu Alanda Büyük Bir Boslugu Doldurmaktadir. Eser, İki Temel Konu Üzerinde Yogunlasmaktadir. Birincisi, Îmân Kavraminin Kur’Ân Açisindan Aksiyonel Boyutunu Ortaya Koyarak, Bu Boyutun Îmân İle Olan Yakin İliskisini Ele Almak Ve Hiç Amel Etmeksizin “Ben Mü’Minim” Demenin Kur’Ân Açisindan Yeterli Olup Olmadigini İncelemektir. Eserde İncelenen Bir Diger Konu İse, İnsanlarin Birbirlerine Yönelttikleri Kâfir, Münâfik Gibi Nitelemelerin Kur’Ân Ölçüleriyle Bagdasip Bagdasmadigidir. Ayrica Eserde, Îmân Kavramiyla, Özellikle De Onun Amel Boyutuyla İlgili Olarak Tarihî Süreç İçerisinde Ortaya Çikan Bütün Görüsler Degerlendirilmis, Kur’Ânî Temeli Olmayan Anlayislarin Yanlisliklarina Dikkat Çekilerek, Özellikle Îmân-Amel İliskisinde Kur’Ân’İn Nasil Bir Tavir Takindigi Anlatilmaya Çalisilmistir.