Kuranın Batıni ve İşari Yorumu

Batınilik, Batin İlmi, Batıni Te’Vil Gibi Terimler Ve Tabirler İslam İlim Ve Kültür Tarihinde Çok Köklü Bir Geleneğe Sahiptir. Özeliikle Batın Kavramı Hem Şii Gelenekteki İsmailiyye Fırkasını Ve Bu Fırkayla Özdeşleşen Batıni Te’Vil Anlayışını Hem De Sünni Tasavvufi Gelenekteki “İlm-İ Batın”, “Ehl-İ Batın” Gibi Kavramlaştırmaları Akla Getirir. Batın Her İki Gelenekte De “Zahir”Den Daha Değerli Ve Önemli Kabul Edilir. Daha Açıkçası, Her İki Gelenekte De Zahiri İlim Ve Zahir Anlam Kabuk, Batıni İlim Ve Batın Anlam İse Öz Olarak Kabul Edilir. Şii İsmaili Anlayışa Göre Batıni İlim Masum Bir Muallimden (İmam) Öğrenilir, Tasavvufi Kültürde İse Bu Özel Bilgiye Sezgi (Keşf) Ve İlham Gibi Yollarla Ulaşıldığı Kabul Edilir. Kur’An Metninin Bahsi Geçen “Özel İlim”Le Yorumlanması, Şii – İsmaili Kaynaklarda “Te’Vil” (Batıni Te’Vil), Tasavvufi Kaynaklarda “İşaret, İstinbat, İtibar” Gibi Farklı Terimler Ve Tabirlerle İfade Edilir. Bütün Bu Terimler Ve Tabirler Özellikle Felsefi, Hermenötik Ve Epistemolojik Açıdan Oldukça Giriftir. İşte Bu Eser, İslam Düşünce Tarihinde Batınilik Ve Batıni Te’Vil Anlayışını Özellikle Fikri Köken, İşlev Ve Mahiyet Açısından Etraflıca İnceleme Ve Kritik Etmeyi Hedeflemektedir. Eser, Metin Ve Muhteva Olarak Belli Bir Görüşü Tahkim Edici Söylemlerden Değil, Aynı Konuda Farklı Yaklaşımları Temsil Eden Farklı Görüş Ve Değerlendirmelerden Müteşekkildir. İlmi Ve Fikri Alanda Çeşitlilik, Zenginlik Demektir. Ayrıca, Müsademe-İ Efkardan Barika-İ Hakikat Doğduğunu Unutmamak Gerekir.