Kürek Mahkumu

Kürek Mahkûmu, Masallariyla Oldukça Acimasiz Ve Günahkâr Bir Kitap. Anlatinin Gerçek Zamani Dillendirilmese De, Olusturdugu Paradigmalar Birer Geç Orta Çag Karakteristigi. Roman, Vebadan Ve Engizisyon’Un Paranoyak Dindarligindan Kaçan Johannes Ot’Un Yolculugunun İzini Sürüyor. Bu Yolculukta, Geçmisin Davranis Biçimlerinden, Aliskanliklarindan Kurtulma Çabasi Da Var. Donkisotvari Bir Macerayi Kafkaesque Bir Varolusçulukla Tamamlayan Jancar, Dikkatli Okurun Sevebilecegi Bir Yapit Ortaya Çikariyor. Kürek Mahkûmu‘Nun Hikâyesi Hem Uzak Hem De Tanidik. Cümle Seçimlerinin İstikrarsiz Dengesi Ve Düzensiz Akiciligi İse Okura Edebi Bir Vertigo Yasatiyor. Avrupa Cografyasinin Her Noktasina Ulasabilen Ve Kolaylikla Zamanlarüstü Bir Egilime Sahip Romanin İçeriginin Bu Basarisi, Yayimlandigi Dönemde -1980’Lerin Basi-, Kritikçiler Tarafindan Gözlemlenmisti. Ayrica Birçok Okur, Kürek Mahkûmu’Nu Umberto Eco’Nun Magnum Opus’U Olan Gülün Adi İle Karsilastirmisti Ve Gülün Adi’Nin Popüler İsiltilarinin, Dokümanter Özelliginin Karsisina Kürek Mahkûmu’Nun Sikica Örülmüs Yapisini, Kusursuz İsleyisini Koymustu. Birçok Dile Çevrilen, 2011 Avrupa Edebiyat Ödüllü Jancar’İn Bu Yapiti, Dünya Literatüründeki Yerini Emin Adimlarla Saglamlastirirken, Okuyanlar, Hakkinda Su Cümleyi En Basa Almayi Tercih Ediyorlar: “Bu, Hem Klasik Hem De Çagdas Bir Roman!”