Kusursuzluk Çabası ve Yetersizlik Duygusu

Eskinin Simyacilarinin Metalleri İmbikten Geçirmek Suretiyle Aritip Damitmaya Ve Böylelikle Bütün Metallerin Olmak İçin Çabaladiklari Seye Olus Süreçlerini Kisaltmaya Çalisirken İnce Bir Sanat Ve Yüksek Bir Maharetle Sürdürdükleri Ugras Aslinda İnsanin Olgunlasma Ve Gerçeklesme Sürecine De İsik Tutar. Onlar İçyapilari Bir Dengeye Varmadigi İçin Kendisine Her Seyin Bulasmasina Geçit Veren Kararsiz Metalleri, Dolayisiyla Gerektigi Gibi Nefis Tezkiyesi Yapmadigindan Ötürü, Kendisine Her Türlü Kötülügün, Habisligin Kolaylikla Sirayet Edebilecegi Ham İnsani, Altin Gibi Kusursuz Metale, Yani Bir Ölçü Ve Denge İnsani Olan “Kâmil İnsan”A Çevirmenin Arayisi İçindeydiler.İnsanin Zayiflik Ve Kusurlarindan Arinarak Askla Sabirla Olgunlasmanin Geçitlerini Aradigi Bu Çileli Ve Mesakkatli Yolculugunda Ele Alinmasi Gereken Ölçek Budur Ve Daha Küçügü Veya Daha Dari Sagaltacagina, Onaracagina Kaçinilmaz Olarak Bozacak, İfsat Edecektir. İnsanin İçinde Barindirdigi Birbirine Zit Egilimleri Hesaba Katmadan, Hangisinin Hangi Tarafa Ve Ne Maksatla Çektigine Kafa Yormadan, Bu Zor İsi Laf Kalabaligina Bogarak “Yönetmeye” Kalkan Zamane Safsatacilari Bu Cümledendir. Onlar Önlerine Çikan Her Seyi İzahi Derinlerde Yatan Tuhaf Yönetme Takintisiyla “Yönetilecek” Sey Olarak Görür Ve Bir Neuro-Linguistic Programming Önererek Hep Oldugu Gibi İsi Burada Da Kolayciliga Vururlar.Kitap, Sunus Yazilariyla Bu Nevi Safsatalarin Arkasinda Yatan Kafa Yapisini Bütün Çiplakligiyla Teshir Ediyor Ve Bu Minvalde Bilhassa “Pazarlamaci Zihniyet”E Keskin Elestiriler Yöneltiyor.