Mağdurun Dili

Magdurun Dili'Nde, Edebiyatin Dislanmislikla Kesistigi Alanda Dolasiyor Nurdan Gürbilek. Çogu Zaman Kliselerle Yaklastigimiz Magdurluga Edebiyatin Nasil İsik Düsürebilecegini, Öte Yandan Dislanmislik Duygusunun Edebiyati Nasil Biçimlendirdigini Anlamaya Çalisiyor. Dostoyevski'Nin "Yeralti Trajedisi" Adini Verdigi Çatismanin, Ayni Anda Hem Büyük Hayaller Hem De İncinmislikten Yapilma Bir Yeraltina İtilmisligin, Yazarin Okuruyla İliskisini Nasil Etkiledigini İnceliyor. Edebiyatin Gurur Yarasini, Yazarin Kibrini, Dahasi Okurun Tutunamamisliktan Neden İsrarla Bir Zafer Çikarttigini Tartisiyor. Tartismanin Orta Yerinde İse Bir "Dil" Problemi Var: "Yazar Ya Mesafeli Bir Tavirla Ele Alacak Bunlari; Aciyi Olgudan, Magduru Kavramdan, Dislanmisligi Laftan İbaret Birakacak; Kimseyi Tam İnandiramayacak; Canevinden Vuramayacak Okurunu. Ya Da Yogun Duygudan Yola Çikacak; Aciyi Gülünçlestirmeyi, Bir Aci Efektine Dönüstürmeyi Göze Alacak. Öyleyse Bu 'Kirik Ve İstirap Dolu' Malzemeyi Nasil Anlatmali? Kayitsiz Kalmadan, Ama Bir Mutlak Dayanaga Da Dönüstürmeden, Aci Çekeni Küçük Düsürmeden Anlatilabilir Mi Bütün Bunlar? Aciyi Hayatin Kurucu İlkesiymis Gibi Göstermeden, Magdurluktan Gurur, Kayiptan İhtisam Çikartmadan Anlatmak Mümkün Mü? Mutsuzluga Yakindan Bakan, Ama Mutsuzluk Fikriyle Mutlu Olmayan Bir Edebiyat Mümkün Mü Gerçekten?" Dostoyevski'Nin, Oguz Atay'İn, Yusuf Atilgan'İn, Cemil Meriç'İn Yapitlarinin İsiginda Bu Sorularin Cevaplarini Ariyor Gürbilek.