Martin Heidegger Düşüncesinde Ölüm Fenomeni

Heidegger İçin Ölümün Varlık Olanaklarından Bir Tanesi De Onu En Geniş Anlamda Yaşamın Bir Fenomeni Olarak Tanımlaması Ve Yaşam Da Kendisine Dünya-İçinde Var Olmanın Ait Olduğu Bir Varlık Türü Olarak İfade Ediyor Olmasıdır. Heidegger Bu Doğrultuda Bir Canlının Ölümle Olan İlişkisiyle Bir İnsanın Yani Dasein’In Ölümle Olan İlişkisi Arasında Ayrım Yapmaktadır. Ona Göre İnsan Dışındaki Bir Canlının Varoluşuyla İnsanın Varoluşu Arasındaki Ayrım Nasıl Farklı İse Ölümü De Farklı Olmak Durumundadır. Heidegger Bu Ayrımla Bir Canlının Bitişine Terminolojik Olarak Telef Olma Derken, Dasein’In Ölümünü Diğer Canlılardan Ayrı Tutmaktadır. Çünkü Ona Göre Dasein Basit Bir Şekilde Yok Olmamaktadır. Bu Yüzden Onun Ölümünü Hayatını Kaybetme Olarak Adlandırır. “İnsanlar Ölümlüdür. Onlara Ölümlüler Denir, Çünkü Ölebilirler. Ölmek, Ölüm Gücü Olarak Ölüm Anlamına Gelir Ve Sadece İnsan Ölür.” Dolayısıyla “Dasein Asla Telef Olmaz”, Hayatını Kaybeder Ve Dasein Ancak Ölmekte Olduğu Sürece Hayatını Kaybedebilir. Kısaca Ölmek Dasein’In Kendi Ölümüne Doğru Var Olduğu Bir Varlık Yoludur.