Mekanı Paranteze Almadan...

"Anadolu’Daki İnsan Mekân İlişkisinin Kendine Özgü Bir Ruhu Olduğunu Düşünürüm. Bu İlişkiyi Farklı Kılan, Her Birimizin Kendi Oluş Macerası Olduğu Gibi, Buraya Özgü Hatıraların, Sevinçlerin, Hüzünlerin Hulasası Olsa Gerek. Zaten “Bizi Biz Yapan” Diye Başlayan Zamanla İçi Boşaltılan Her Ne İse, O, “Acı Ve Sevinçlerin Ortak Paydası” Değil Midir? Zaferler Kadar Bozgunlar, Buraya Özgü Biricikliğimiz Kadar İç İçe Geçen Çeşitliliğimiz... Müslüman Anadolu İnsanı Buranın Birikimini Harmanlayıp, Var Olanı Yok Etmeden Onunla Birlikte Ve Onun İçinde Yeni Bir Medeniyet Geliştirirken Başka Bir Paradigma Da Üretti. Muhtemelen Tüm İslâm Coğrafyasında Buna Benzer Hal Farklı Şekillerde Tezahür Etti. İslâm Şehri Kurulurken Mekânla, Coğrafyayla, Farklı Ve Tamamen Kendine Özgü Bir İlişki Geliştirdi. Bu Paradigmaya Dayanarak Mekânı Paranteze Alan Bir İnsan-Mekân İlişkisi Geliştirdi. Şehirlerimize Anlam Katan, Mekândan Bağımsız Solukladığımız Ve Her Seferinde Bize İlk Kez Hissi Veren Espri; Mekânı Paranteze Alan Derin Sezgi Ve İdrak Olsa Gerek. Fiziksel Yapısının Ötesinde, Geri Planda, “Her Şey Yerli Yerinde” Hissi Veren, Abartı, Güç Gösterisinden Kaçan Âlem Tasavvuruyla Birlikte Düşünmeden Bunu İdrak Etmek İmkânsız Geliyor Bana... Anadolu’Nun, Balkanlar’In Pek Çok Yerinde Yatır, Türbe, Makam Türünden Kimi Efsanevi, Kimi Gerçek O Beldeyi Müslümanlaştıran “İşaret Taşlarına” Bolca Rastlanır. Bunlar, Bir Kısmı Belli Bir Gerçekliğe Tekabül Etse Bile Halkın Muhayyilesinde Adeta Kutsanarak, Efsaneleştirilerek O Mekânla Metafizik Bağ Kurmayı Mümkün Kılan Tapulardır. Bilincinin Derinliklerinde Bu Masalsı Tarih Anlatısı, Halkın Buralardaki Aidiyetinin, Kimliğinin Önemli Bir Paçasını Oluşturur. ...Bütün Sahteliği, Abartısı, Gösterişçiliğiyle Tarihi Duyumsama Peşindeki İnsanımızı Aptallaştıran Turizmin İğvasına Karşı, Mekânı Paranteze Alan Ruhun Esintisini Hissettiremezsek Bu Topraklarda Ruhen Ve Fiziken Mülteci Olmaya Mahkûm Oluruz.