Mektebin Bacaları

Dışarıda Başkalarının Gerçeği Vardı. Bense, Loş Bir Karanlığın Gölgelediği Bu Dikdörtgen Odanın İçinde, İlaç Kokularını Yemeğime Katarak Kendi Gerçeğimle Baş Başaydım. Zaman Bendim. Şu Perdeyi Araladığımda Oradan Yansıyacak Işık, Bir Gök Taşı Gibi Odaya Düşecek, Sonsuz Ve Sınırsız Olarak Belirlediğim Her Şey, O İnsanların Aralıklar Tayin Ederek Sınırlayacakları Bir Metafora Dönüşecekti. Keşke Meliha Gelmeseydi.