Mektuplar

Dostoyevski, Roman Kisilerini, İçinde Bulundugu Toplumsal Durumlar U¨Zerine Kurgular. Kahramanlarini Kendi Du¨Su¨Nce Ve Kanaatlerinin Âdeta Bir Sözcu¨Su¨ Yapar. Yine De O, Bireysel Ve Toplumsal Gerçeklikleri Romanlarinda Daha Belirsiz Ve Dolambaçli Bir Dille Aktarirken Bu Gerçekligi Mektuplarinda Daha Dogrudan Ve Sözu¨Nu¨ Sakinmaksizin Anlatir.Kronolojik Olarak Erken Dönem Ve Geç Dönem Seklinde Kabaca İki Gruba Ayrilabilecek Mektuplarindan Birinci Gruba Alinabilecek İlk Mektuplarinda; Askerî Mu¨Hendislik Okulunun Uygunsuz Atmosferiyle Âdeta Bir Zavalli Durumundaki Karamsar Ve Duygusal Ergenin Kirilgan Ruh Hâli Bu¨Tu¨N Ayrintilariyla Ortaya Çikar. Bu Dönem Mektuplarinda Yazar, Sorunlarla Dolu Kalbini, Sik Sik Kardesi Mihail’E Açar. Kafasi; Tanri, Doga Ve Ruhla İlgili Karmakarisik Felsefî Du¨Su¨Ncelerle Çalkalanir. Üstelik Bu Dönemde, Evden Gelen Para Havaleleri De Seyrektir. Babasina Yazdigi Mektuplarinda ‘Demir Gibi Sert Yoksullugun’ Tadini Burada İlk Defa Tattigini Belirtir. Bu Yoksulluk, Yillarca Onun Pesini Birakmayacak Ve Kisiligi U¨Zerinde Silinmez İzler Birakacaktir. Genellikle Ayni Kisiye Yazdigi Geç Dönem Mektuplariysa Gelismekte Olan Bir Yazarin Ruh Durumunu Yansitir: Âniden Beliren, Bas Döndu¨Ru¨Cu¨ Ve Kisa Ömu¨Rlu¨ Bir Meshur Olma Durumu, Yasaminin Sonuna Kadar Su¨Recek Edebiyat İrgatçiliginin Baslangici, Sinsi Depresyon Ataklari, Belirsiz ‘Ruhî’ Ve Sinirsel Rahatsizliklar, Muhtemelen İlk Sara Belirtileri…Mektuplar, Dostoyevski’Nin Sanatini Çok Yakindan İlgilendirip Derinden Etkileyen Özel Yasaminin Yeniden İnsasi Açisindan Temel Bir Kaynak Niteligi Tasir. Bu Bakimdan Mektuplar, İçinde Bazi Romanlarinin Kahramanlarini Da Yakaladigimiz Dostoyevski’Nin En Yalin, En Dolaysiz Toplumsal Ve Bireysel Fotografini Çeken Otobiyografisi Olarak Da Okunabilir.