Metafizikçi Olarak Nietzsche

Nietzsche, Sokrates-Platon Temeline Dayanan Tüm Eski Kültürü İnkâr Ederken, Yanlışlıkla Onun Metafizik Düşmanı Bir Düşünür Olduğu Da Yaygın Bir Kanaat Haline Gelmiştir. Oysa Nietzsche, Tepeden Tırnağa Bir Metafizikçidir. Nietzsche “Artisten-Metaphysik” Dediği Estetik Karakterli, Aşkın (Transzendental) Değil, Deneme İçi (İmmanent) Yaratma Aktına Dayanan Bir Metafizik Anlayışı Getirmiştir. Bu Estetik Yaratmayı, Yunan Efsanesinin İki Tanrısı Sembolize Eder: Dionysos Ve Apollon. Dionysos, İnsandaki Şehvetten Gelen Vecd, Sevinç Ve Korku Karışımı Yaratma Aktını Simgeler Ve Nietzsche Buna “Dionysosca Olan (Dionysisch)” Der. Apollon İse Ölçü Ve Dengeyi Temsil Eden Sanat İçgüdüsüdür Ve Nietzsche Buna Da “Apollonca Olan (Apollonisch)” Der. Bu İki İç-Güdü Birbirinin Karşıtıdır; Ama Nietzsche Metafiziği, Bu İki Karşıt İçgüdünün Birleşip Çiftleşmesinin Ürünü Olarak Görür.