Mircakıp Duvlatulının Hikayeciliği

Mircakıp Duvlatulı Çok Yönlü Bir Yazardır. O, Kazak Edebiyatında Daha Çok Şiirleri Ve Türün İlk Örneğini Verdiği Romanı İle Bilinir. Ancak Nesir Türündeki Kabiliyeti Ve Zihnen En Verimli Olduğu Dönemlerde Kaleme Aldığı Hikâye Türündeki Eserleri De Oldukça Önemlidir. Onun Hikâyeleri İncelendiğinde Bu Gerçek Tam Olarak Anlaşılmaktadır. Hikâyelerinde Estetik Kaygıdan Ve Ferdin Hayatından Çok, Toplumsal Kaygıyı Ve Genel İnsan Durumunu Önceleyen Tavrı Nedeniyle Hiçbir Meseleyi Görmezden Gelemeyen Duvlatulı, Okuyucuda Bir Farkındalık Oluşturmayı Amaçlar. Bunu Başarabildiğinde Onun Dünyasını Da Değiştirebileceğine İnanan Yazar; Eserlerinde Eğitim, Toplumsal Değerler, Kadın, Ekonomi Gibi Alanlara Yönelik İroni Tekniğinin Yoğun Olarak Kullanıldığı Göndermeler Yapar. Onun Eserlerindeki Kahramanlar, Karakterden Çok Tip Özelliği Gösterir. Her Kahraman, Temsil Ettiği Tipin Dünyasını Okura Taşıyan Bir Özellik Gösterir. Okuyucusunu Eski Alışkanlıklarda Olduğu Gibi Kuru Nasihatlerle Yormak İstemeyen Yazar, Onun Zekasına Seslenir. Duvlatulı’Nın Eserlerinde Merkez Konu, Bolşevik Devrimi Öncesinde Kazak İnsanının Doğal Çevresi İçerisindeki Günlük Hayatıdır. Daha Çok Köy Hayatına Dair Manzara Ve Olayların Yer Aldığı Eserlerde Yazar Sözü Dolandırmadan Anlatmak İstediği Meseleye Girer. Eserlerin Daha Çok Günlük Gazetede Yayınlandığı Dikkate Alındığında Pek Çok Olayın Gerçek Hayattan Sıcağı Sıcağına Alındığını Söylemek Mümkündür.