Modernitenin Sonunda Yeniden Vitoriayla

Modernitenin Başlangıcında Döneminin Tartışmasız En Büyük Hukukçusu Ve Felsefecisi, Tabii Hak Ve İletişim Kuramının Yaratıcısı, Modern Tabii Hukukun Ve İnsan Haklarının İlk Sistemli Savunucusu, Bazılarına Göre Uluslararası Hukukun Fikir Babası, Altın Çağ Salamanca Okulu’Nun Öncüsü, Çağdaşlarının Deyimiyle “Salamancalı Socrates” Ya Da “Eşsiz Hoca” Francisco De Vitoria, Zaman İçinde Yalnızca Dünyanın Bir Felakete Sürüklendiği Dönemlerde Hatırlanır Oldu. Hep Gündemde Kalması Gereken, Modernite Kadar Onun Sonrasını Da Düşündüren, 500 Yıldır İnsanlığı Bedenin Ve Düşüncenin Sınırsız Dolaşımına Dayalı İletişimsel Bir Birlikteliğe, Barışa, Hoşgörüye Davet Eden Bu Hukukçu-Felsefeciyi Ve Eserini Kitabın İlk Bölümünde, Ona Atfedilen Uluslararası Hukukçu Kimliği Ve Bu Kimliğin Sömürgecilikle İlişkisini Tartışmaya Açarak Cansu Muratoğlu Tanıtıyor. Cemal Bâli Akal Da Vitoria’Yı Onun Gönderme Yaptığı Adlar Ve Kitaplar Üzerinden Anlamayı Önerirken, Michel Villey İle Carl Schmitt’İn Düşünürü Okuma-Yorumlama Tarzlarını Sorguluyor.