Monte Kristo Kontu

“Andrea Cavalcanti, İki Kisilik, İki Tekerlekli Hafif Arabasina Binecegi Sirada Omzuna Bie Elin Dokundugunu Hisseti. Danglars Yahut Monte Kristo, Kendisine Söylemeyi Unuttuklari Bir Seyi Söyleyecekler. Zanni İle Döndügü Zaman, Günes Yanigi Yüzlü, Sakalli, Parlak Yüzlü, Kurt Yahut Çakal Gibi Sivri, Keskin Otuz İki Disini Meydana Çikartan Bir Gülümseyisle Kendisine Bakan Birisi İle Karsi Karsiya Geldi. Bu Yüzü Tanidigi İçin Mi? Yoksa Sadece Adamin Korkunç Görünüsünden İrkildigi İçin Mi Bilinmez, Sasirarak Geri Çekildi: Ne İstiyorsunuz? Diye Sordu. Beni Tekrar Paris’E Kadar Yürümekten Kurtarmani İstiyorum. Çok Yorgunum. Bu Aksam, Sizin Gibi İyi Bir Yemek Yemedigim İçin Ayakta Zor Duruyorum. Beni Arabaniza Alip Paris’E Götürmenizi İstiyorum.“ (Arka Kapak)