Müslüman Azınlıklar Fıkhı

İslam Hukuku Alanında Tamamıyla Yeni Bir Olgu Olmayan Fıkhu’L-Ekalliyât Anlayışının Fıkhî Teamülleri İslam’In İlk Yüzyıllarına Dayanır. Mekkeli Müşriklerin Baskılarını Engellemeye Güç Yetiremeyen Hz. Peygamber, Kabilelerinin İçinde Himayesiz Kalan Müslümanlara, Hristiyan Necâşî Ashame’Nin Hükümdarlığındaki Olan Habeşistan’A Göç Etmelerini Bizzat Tavsiye Etmiştir. Nübüvvetin Beşinci Yılında (614) Gerçekleşen Bu Hicretten Tam Sekiz Yıl Sonra Hz. Peygamber Ve Mekkeli Müslümanlar, Peygamber Şehri Olarak Bilinen Medine’Ye Hicret Etmişlerdir. Müslümanlara Yapılan Baskı, Zulüm Ve Diğer Olumsuz Muameleler Karşısında Hz. Peygamber Döneminde Gerçekleşen Bu İki Hicret Hadisesi, Fıkhu’L-Ekalliyât Anlayışının Ortaya Çıkmasında Ve Gelişmesinde Temel Olarak Başvurulan Fıkhî Mesnetlerdir. Özellikle Medine’Ye Yapılan Hicret – Başlangıçta Müslümanların Azınlık Olmalarına Rağmen Daimî Olarak Burada İkamet Etmeleri – Batı’Da Yaşayan Müslümanların Daimî İkametlerinin Fıkhî Bir Zemine Yerleştirilmesi Açısından Önemlidir.