Nefson

Gözyaşlarını Düşündüm. Herkes İçin, Her Şey İçin Akabiliyordu. Üstelik Sahtesi De Mevcuttu. Vücudumuzdan Çıkan Gözyaşları Hariç, İki Sıvımız Daha Aklıma Geldi. Biri Terdi. Emeğin Simgesiydi. Fakat Oturduğu Yerden Terleyenler De Vardı. Yani Zahmetsizi Mevcuttu. Ve Bir Diğeri, Görüneni Ayıp Olanıydı. İşte Bir Tek Onun Emeksizi Çıkmaz, Sahtesi Akmazdı. O Orgazm Sıvısıydı... Merdivende Ağlayan Yaşlı Teyzeye Gidip De, Bana Orgazm Sıvısına Varana Dek Çok Şey Düşündürdün Desem! Teyzenin İhtimal Vermediğim Tepkisini Veriyordum. Gülümsüyordum. Bu Tacizden, Ancak Nefson'U Duyarak, Kurtulabilirdim. Nefson'A "Kaldırımdaki Mülteciler, Sana Hiçbir Şey İfade Etmedi Mi?" Diye Sordum. Toparlanan Nefson, Manzaraya Bakarak Konuşmaya Başladı. "Etti. Ben De İstatistik Oranını Düşündüm. Hani Diyorum, Onları Yönetenler, Yataklarında Her Milletten Kadına Yer Açtıkları Kadar, Sınırlarında Da Kendi Milletinin Fikirlerine Açık Olsalardı, Hani Çükleri İçin Farklılığı Mubah Gördükleri Kadar, Düşüncelerde De, Değişikliği Makul Karşılasalardı, Yine De Onlarla Karşılaşır Mıydık? Küçük Yaşında Annesi Ve Babası Tarafından Terk Edilmiş Bir Çocuğun Büyürken Ve Büyüdükten Sonra Yaşadığı Hezeyanların İçinde Sarsılmasını Sarsıntıyla Takip Ederken Yavaş Yavaş Sürpriz Sona Ulaşacak Ve Asıl Kitap Okuma Keyfini De İşte O Zaman Alacaksınız. Zeka Pırıltılarının Her Daim Hissedildiği, Hayatınıza Yön Verecek Pek Çok Cümleyle Karşılaşacağınız Bu Garip İsimli Kitabı Okuduktan Sonra; Kitapların Hakim Olunmak İçin Değil, Sizin Hayatınıza Hakim Olmak İçin Yazıldığını Bir Kez Daha Anlayacaksınız...