Öfekeden Cesarete

Beden Asla Yalan Söylemez’İn Yazarından “Çocuklukta Maruz Kalınan Çok Yoğun Acımasızlığın Şiddetli Olduğu Hemen Hemen Hiç Fark Edilmez. Bu Genellikle Çocuk Yetiştirmenin Gayet Olağan Bir Parçası Olarak Kabul Edilir. Çektiğimiz Acının Aşırı Derecede -Genellikle Tamamen- İnkar Edilmesi, Sadece Bize Yapılan Yanlışların Kabullenilmesini Engellemekle Kalmaz. Her Şeyden Önce, Küçük Çocuğun Ceza Korkusuyla Bedeninde Bastırması Gereken Öfkesini De Yok Eder. Anne Babalar Korkudan Onurlandırılır, Yetişkin Çocuk Tüm Yaşamı Boyunca Onların Anlayışını Ve Sevgisini Bekler, Böylece Terk Edilme Korkusunun Hüküm Sürdüğü Bir Bağlanma Modeli İçinde Sıkışıp Kalır. Bağlanmaların Gerçek Duyguların Yokluğuna Bağlı Sonuçları, Zihinsel Ve Fiziksel Bozukluklar İle Yaşam Doyumunun Ve Mutluluğun Bastırılması Ve Feda Edilmesidir.” Duygularımız İle Bedenlerimizin Kaydettikleri Ve Ezelden Beri İçselleştirdiğimiz Ahlak Kurallarına Uymak İçin Hissetmek İstediklerimiz Arasındaki Çatışmayı Ele Aldığı Beden Asla Yalan Söylemez İle Tüm Dünyada Ses Getiren Alice Miller, Öfkeden Cesarete’De Okurlarının Kendisine Yönelttiği Sorulara Yanıt Veriyor. Duyguların İyileştirici Ve Özgürleştirici Gücünü Bir Kez Daha Ortaya Sererek, Bastırılmış Öfke İle Kanser Gibi Fiziksel Hastalıklar Arasındaki Bağlantıyı, İstismardan Kurtulan Birçok Kişinin Uyuşturucuya Veya Suça Yönelme Sebeplerini Ya Da Aileleri Nesiller Boyu Zulme Mahkum Eden Döngüyü Araştırıyor. Dini İnancın Çocuk İstismarı Üzerindeki Etkileri, Terapötik Topluluğun Gerçeği İnkar Etmesi Ve Antidepresanlara Bağımlılık Gibi Çok Tartışılan Teorilere Işık Tutarken, Kuşaklararası Süren Psikolojik Ve Fiziksel Mirasa Değiniyor.