Oluşan Din

“Modern Dünya, Tanrı’Yı Kaybetmiştir Ve Şu Anda Onu Yeniden Aramaktadır. O’Nu Kaybetmesinin Sebebi, Hristiyan Tarihinin Gerilerine Doğru Uzanmaktadır. Tanrı İle İlgili Öğretide, Kilise Tedrici Bir Şekilde Tanrı’Ya Üçlü Bir Şahsiyet İlave Ederek Semitik Tanrı Kavramına Geri Döndü. Bu Anlayış, İspatlanamaz Ve Dehşete Düşüren Bir Derecede Açık Bir Kavram Hâline Geldi. Sorgusuz Dinsel Gelenek Tarafından Desteklenen Bu Anlayış, Toplumun Tutucu Dürtüsü Tarafından Ve Bu Gayeyle Tesis Edilen Tarih Ve Metafizik Tarafından Da Savunuldu. Üstelik Bu Anlayışı Kabul Etmemek Ölüm Demekti.”“Tanrı, Bizim Kendi Şuurumuzda, Gayelerimiz Açısından Kendi Menfaatlerimize Uygun Olduğu Sürece Tarafsız Olan Uçlara Doğru Yönlendirilen Dünyada, Bir İşlevdir. Tanrı, Varlığın Gerçeklerinin Ötesinden Varlığın Değerlerine Uzanması Bakımından Hayatta Bir Unsurdur. Tanrı, Kendimiz İçin Değerlerin Ötesinden, Başkaları İçin Değerlere Uzanan Gayelerimiz Sebebiyle De Bir Unsurdur. Bir Şeyi Kendimiz İçin Değere Dönüştüren, Ötekiler İçin De Böyle Bir Değerin Kazanımını Sağlaması Bakımından Bir Unsurdur.”“İnanç Ve Aklileştirme Tam Bir Şekilde Tesis Edilince Yalnızlık, Dinsel Önemin Özünü Oluşturan Şey Olmaktadır. Medeni İnsanların Hayallerini Süsleyen Büyük Dinsel Kavramlar, Yalnızlığın Sahneleridir. Kendini Kayaya Zincirleyen Prometheus, Çölde İnzivaya Çekilen [Hz.] Muhammed, Buda’Nın Düşünüp Taşınmaları, Çarmıhtaki Yalnız İnsan. Bütün Bunlar Tanrı Tarafından Bile Terk Edilmişliği Duyan Dinsel Ruhun Derinliklerine Aittir.”Whitehead