Ordener Sokağı Labat Sokağı

Yahudi Soykirimi Sirasinda Kofman Ailesininfransa’Da Yasadiklarina Dair Çok Çarpici Bir Anlati.Bir Kadin Filozofun Kaleminden Unutulmaz Bir Hikâye.Gerçekten De Bir Daha Göremedik Babami. Bir Ha­Ber De Alamadik, Sadece Drancy’Den Yollanmis Bir Kart, Menekse Rengi Mürekkeple Yazilmis, Üzerindeki Pulda Maresal Pétain’İn Resmi Var. Bir Baskasinin Eliy­Le Fransizca Yazilmis. Genelde Bizimle İletisim Kurar­Ken Kullandigi Diller Olan Yidisçe Ya Da Lehçe Yaz­Masini Yasaklamislar Elbette …. Savastan Sonra, Auschwitz’Den Vefat İlami Gel­Di. Toplama Kamplarina Gönderilmis Diger Sür­Günler Geri Döndüler. Bir Yom Kippur Günü, Si­Nagogda, Tehcir Edilmislerden Biri Babami Aus­Chwitz’De Görmüs Oldugunu İddia Etmisti. Orada Bir Sene Hayatta Kalmis. Kapo Olmus Yahudi Bir Kasap (Ölüm Kampindan Döndükten Sonra, Ro­Siers Sokagi’Nda Tekrar Dükkân Açmisti), Çalisma­Yi Reddettigi Bir Gün Onu Kazma Darbeleriyle Öl­Düresiye Dövmüs Ve Canli Canli Gömmüs: O Gün Sabatmis: “Hiçbir Kötülük Yapmadi,” Demisti, “Sadece Biz Kurbanlar Ve Cellatlar İçin Tanri’Ya Dua Ediyordu.”Bunun İçin, Baska Pek Çoklariyla Birlikte Babam Da Bu Sonsuz Siddete Maruz Kalmisti: Auschwitz’De Ölmek, Hiçbir Ebedi İstirahate Saygi Gösterilemeyen, Gösterilmeyecek Bu Yerde. Sarah Kofman