Osmanlı Padişahlarında Peygamber Sevgisi

Üç Kitada Fethettigi Yerlerde Yillarca Rahmetle Hükmeden Osmanli İmparatorlugu’Nun Mayasinda Ve Adaletinin Temelinde “Peygamber Sevgisi“ Bulunmakta İdi. Osmanli Sultanlari, “Efendim! Ey Allahin Resûlü! Tutuver Elimden! Senden Baska Hiçbir Seyim Yok, Hiçbir Kimseye De Siginamam“ Hitabinda Oldugu Gibi, Peygamberimiz (S.A.S.)’E Duyduklari Hürmet Ve Muhabbeti Her Nefeste İfâde Ederek Bu Duyarliliklariyla Müminlere Örnek Olmuslar, Askla Çiktiklari Her Seferde Ve Kazandiklari Her Zaferde Peygamberimiz (S.A.S.)’İn Sünnetine Uyarak, Yüce Allah’İn Rizasini Kazanmayi Gâye Edinmislerdir. Pâdisahlarimiz Kendilerini Resûl-İ Ekrem Efendimizin Fedâkâr Bir Hâdimi (Mekke Ve Medine’Nin Hizmetçisi) Olarak Addederlerdi. Her İslerinde Allah Ve Peygamber Askini Vatan Ve Millet Sevgisiyle Birlestirmisler, Bütün Ömürlerini De Bu Anlayis İçinde Geçirmislerdir. Bu Çalisma İle Yüce Sultanlarin Hizmetlerini Sizlerle Paylasarak Yüce Rabbimizden Mîrasyedi Olmamayi Ve Bize Yasanan Ve Yasatilan Degerlerin İdrâki İçinde Olmayi Niyâz Ediyoruz. “Yapamaz Ertugrul Evlâdi Sensiz! Can Verir, Cânâni Vermez Türkler... Ebedî Hâdim-Ül Haremeyniniz Ölsek De Ravza’Ni Ruhumuz Bekler!“(Tanitim Bülteninden)