Osmanlılar ve Memluklar

Osmanli Hükümdari İ. Bayezid 1393’Te Memluk Elçisi Emir Hüsâmeddîn Hasan El-Kuckûnî’Yi Kabul Etti. Bayezid, Memluk Sultani Berkuk’Un Yolladigi Armaganlari Sunan Elçiye Kendisinin Berkuk’Un “Memluk”U, Yani Kölesi Oldugunu Belirtti. Osmanli Tarihinde “Yildirim” Olarak Da Bilinen Bayezid, Balkanlar Ve Anadolu’Daki Topraklarini Hizla Genisletmesine Karsin, 1250’Lerden Beri Kadim İslam Topraklarina Egemen Olmus Ve “İslamin Ve Müslümanlarin Sultani” Unvanini Tasiyan Memluk Hükümdarinin Dengi Degildi Ve Kendisi De Bunu Bu İfadeyle Kabul Ediyordu. Bayezid’Den Dört Kusak Sonra İse Osmanli Sultani İi. Bayezid Bir Baska Memluk Elçisini Kabul Etti. 1485’Teki Bu Kabul Merasimi, 1393’Tekinden Çok Farkliydi. Osmanli Divanindan Biri, Memluk Elçisi Emir Canibeg’E  “Siz [Memluklar], Kâfir Ogullari, Kimsiniz Ki Haremeyn’E [Mekke Ve Medine’Ye] Hükmedesiniz? O Topraklar, Sultanoglu Sultan Oldugu [İçin] Bizim Sultanimiza Daha Uygundur” Dedi. Bayezid’İn Memluk Elçisine Tek Bir Kelime Bile Etmemesi Bu Sözlerden Çok Daha Fazlasini Anlatiyordu. Anlasildigi Üzere, Memluk Sultaninin Hizmetinde Oldugunu Belirten İ. Bayezid’Den Bu Yana Osmanli Ve Memluk Hükümdarlari Arasindaki Güç Dengesi Neredeyse Bütünüyle Degismisti. Osmanlilarin Güçlerini Önceleri Memluklarin Yanina, Sonra Da Giderek Karsisina Yerlestirmeleriyle Meydana Gelen Bu Kayma, Kendini En Açik Sekliyle Diplomatik Görüsmelerde Belli Etmisti. 1360’Lardan 1512’Ye Degin Süren Dönemde Bu İki Sünni Müslüman Devlet Arasinda Neredeyse Araliksiz Süren Görüsmeler Hem Rekabete Hem De Anlasmaya Yönelik Bir Dizi Davranis Biçiminin Ve Dilin Gelisimini Sergiler. Bu Kitap İki Güç Merkezi Arasindaki Diplomasi Agini İnceleyerek, Bu Gelisimin Her Devletin İmaj Yaratma Süreçleri Ve Tarihyazimi İçindeki Yerini İrdeliyor. Özellikle, Osmanlilarin 1517’De Memluk Topraklarini Fethetmelerinden Önceki Son Bes Yili Kapsam Disi Birakarak, Memluklarin Bu İliskilerin Büyük Bir Bölümünde İdeolojik Ve Siyasal Açidan Osmanlilardan Üstün Olduklari Fikrini Vurguluyor.