Otuz Günde Felsefe

Felsefenin Etrafinda Örülen, Güç Oldugu Yollu Söylence, Ona Mesafe Alanlarin İlk Bahanesidir. Ne Var Ki, Ondan Fazla Kitabiyla Ve Heidegger Üzerine Yaptigi Çalismalarla Fransiz Düsünce Dünyasinin Yakindan Tanidigi Dominique Janicaud Bu Kitabinda Felsefede Bahanelere Yer Olmadigini Açiklikla Gösteriyor. Düsünürün Felsefe Okumaya Niyet Eden Kizi İçin Kaleme Aldigi Kitap, Okuruna Ögretmenlik Taslamak Yerine Her İyi Kitap Gibi Okuruyla Sohbet Ediyor. Bunu Yaparken Felsefede Amaçlarin Slogana Dönüstürülmemesi Gerektigini, Mütevaziligin Düsünceden Ayrilamayacagini Ve De Bilme Arzusunun Olgunlasmanin İlk Adimi Oldugunu İsaret Ediyor.Otuz Günde Felsefe, İndirgeyici Özetlerle Dolu Ve Kafa Karistirici Tanistirma Kitaplarinin Aksine Saf Merakin Güzelligini Soru Sormanin Nesesiyle Harmanliyor.