Peygamberin Ataları Hz. Haşim Hz. Abdülmuttalib Hz. Abdullah Hz. Ebu Talib

Hz. Peygamber'İn Atalarının Her Biri, Kendi Asırlarının Nuranî Kandili Ve Parıldayan Meşalesiydi. Zamanlarındaki İnsanları Tevhide Ve İnsanî Faziletlere Yönlendirirlerdi. Bu Ulvî Şahsiyetlerin Her Birinin Hayatını Anlatabilmek İçin Onlarca Cilt Kitap Yazılması Gerekir Ki, Şu Cihana Gelmiş Seçkin Zâtların Fazilet Ve Azametlerinden Bir Nebze Kaleme Alınabilmiş Olsun.Peygamber'İn Büyük Dedesi Hz. Hâşim; Dedelerinin Bütün Liyâkatının Vârisi, Hz. İbrahim'İn Vasîsi, Hanîf Dinin Davetçisi, Seyyidlerin Serçeşmesi, Hâşim Oğulları'Nın Atası Ve Hâşimî Hânedânının İftihârıdır.Peygamber'İn Dedesi Hz. Abdülmuttalib, Üstün Vasıflarıyla Kureyş'İn Lideri Olmuş, Kendisine "İkinci İbrahim" Denilmiştir. Sofrası O Kadar Geniştir Ki, Kuşlar Ve Çöl Hayvanları Dahi Ondan Faydalanmıştır.Peygamber'İn Babası Hz. Abdullah'In Allah İndindeki Hâtırı O Derece Kıymetlidir Ki, Onun Zarar Görmemesi İçin Cenâb-I Hakk Gaybî Kuvvetler Göndermiş Ve Onun Paklığını Her Türlü Töhmet Ve İftiradan Uzak Tutmuştur.Hz. Ebû Tâlib, Hakk Katında Öyle Yüce Bir Makama Sahiptir Ki, Eğer Bütün Günahkârlara Şefaat Etmek İstese, Allah Onun Şefaatini Kabul Edecektir. Nitekim İmâm Ali Şöyle Buyurmuştur: "Muhammed'İ Hak Üzere Peygamber Olarak Gönderen Allah'A Yemin Olsun Ki, Eğer Babam (Ebû Tâlib) Yeryüzündeki Bütün Günahkârlara Şefaat Etse, Allah Onun Şefaatini Kabul Eder."