Post Mortem

Sevilen Ve Nefret Edilen Annenin İnsan Varlığına Nüfuz Eden Tensel Ve Tinsel Köklerini, Ölümün Ardında Bıraktığı Muğlak Duyguları, Mesafeli Ve İhtiyatlı Ama Şiirsellikten Nasibini Almış Bir Üslupla Resmeden Bir Ağıt.Caraco'Nun Felsefesini, Güçlü Üslubunu, Berrak Ama Karanlık, Nihilist Ve Kötümser Tarzını Somutlayan Aforizmalar Toplamı Post-Mortem Yıkıcı Bir Zekânın, Doğuran Ve Hadım Eden Bu Ezeli Anne Figürüne Yönelik Son Derece Yalın Ve Aynı Ölçüde İncelikli, "Alengirli", Daima Muhteşem, Daima Katlanılmaz Paradokslardan İbaret Otobiyografik Metni."Hayal Kırıklığına Uğramış Hümanist"İn, "İnsanlık Soykırımının Tellalı"Nın Gözünden Muhterem Valide'Ye Yazıl Mış Bu Karalama, Caraco'Nun Soğuk Nesnelliğiyle Gizlemeye Çalışsa Da Bütün Ketlenmelerinin Ve Yaratısının Belki De Temellerinde Bulunan Ve Kökleri İstanbul'A Uzanan Bir Kırılganlığın, Acının En Lirik İfadelerindendir.Caraco Bizi Boşlukları, Kâğıdın, Yaşamın Boşluklarını Doldurmaya Ya Da Bu Boşluklara Bakabilme Cesareti Göstermeye Davet Ediyor...