Şair Sufiler

İmam Gazzâlî'Nin Şer'Î İlmini Tasavvufî Neşvesiyle Birleştirmesinden Sonrasında Tasavvuf İlmi İki Alanda Geniş Bir Literatür Ortaya Çıkardı: Nazarî Düşüncenin İşlendiği Mensur Metinler İle Şiir Ve Hikâye Diliyle Ortaya Çıkan Ve İlkine Göre Yaygın Ve Etkili Olan Bir Literatür. Birinci Alanın En Önemli İsimleri İbnü’L-Arabî Ve Sadreddin Konevî’Dir. İkinci Literatür İse Şiir Ve Hikâye Diliyle Ortaya Çıkıp İlkine Göre Yaygın Ve Etkili Olan Bir Literatürdür. Bu Alanda Arapça Eser Veren İsimler Arasında İbnü’L-Fârız, Farsça Yazanlar Arasında Mevlânâ Celâleddin Rûmî, Ferîdüddin Attâr; Türkçe Terennüm Eden İsimler Arasında İse Yûnus Emre En İyi Bilinen Zatlardır.Peki, Manzum Yazan İsimler İle Mensur Eserler Kaleme Alan İsimler Aynı Düşünce Dünyasını Mı Paylaşmışlardı?Bu Sorunun Cevabını Bulmak Üzere Şiir Nazarî Metinlere Yaklaştırılmış, Tasavvufi Şiir Nazarî Düşünce İçerisinde Ve Onun Kalıplarıyla Tahlil Edilmiştir. Başta Mesnevî-İ Şerîf Şerhleri Olmak Üzere Pek Çok Şiir Şerhi Böyle Bir Zihinsel Arka Planın Ürünüdür. Şair Sufiler, İki Tür Yazıdan Müteşekkildir: Birinci Kısmı Ekrem Demirli’Nin Değişik Vesilelerle Kaleme Aldığı Makalelerden İbarettir. Bu Yazılarda Hz. Mevlânâ, Yûnus Emre Ve Niyâzî-İ Mısrî İle Son Devir Sufi Şairlerinden Alvarlı Efe’Nin Tasavvufun Çeşitli Bahislerine Dair Düşünceleri Ele Alınmıştır. İkinci Kısımdaki Yazılar İse Yûnus Emre’Nin Şiirlerine Yazılan Şerhlerden Oluşmaktadır. Bu Şerhlerin Temel Maksadı Yûnus’Un Şiirinin Arka Planını Teşkil Eden Tasavvufî Düşünceyi Ortaya Koyabilmektir.Şair Sufiler, Tasavvufun Nazarî Ve İrfanî Bilgiye Dayanan Literatürünü Kapsamlı Bir Bakış Açısıyla Ortaya Koyuyor.