Selçuklularda İstihbarat

11-13. Yüzyıllar Arasında Hüküm Süren Selçuklular, Siyasi Ve Askerî Mücadelelerin Bir Gereği Olarak İstihbarata Önem Verip İç, Dış Ve Askerî Alanlarda Bu Hususta Faaliyetlerde Bulunmuşlardır. Ülke İçerisinde Siyasi Rakiplerin Gizli Planlarını Deşifre Etmek, Devlet Adamlarının Hâl Ve Hareketlerine Vâkıf Olmak, Halkın Emniyet Ve Huzurunu Sağlamak Amacıyla İstihbarat Mekanizması İşletilmiştir. Diğer Devletlere Karşı Siyasi, Dini, Ekonomik Ve Kültürel Alanlarda Yaşanan Her Gelişmeyi En Kısa Sürede Haber Alma Ve Ona Göre Strateji Belirleme İhtiyacı İstihbaratın Önemini Artırmıştır. Askerî Alanda Düşmanın Potansiyel Gücünü Keşfedip Taktik Belirlemek, Harekât Tarzlarına Vâkıf Olup Plânlarını Bozmak, Aldatarak Pusu Ve Tuzaklara Çekmek Zafere Götüren En Kısa Yoldur. Tüm Bu Faaliyetlerin Büyük Bir Gizlilik İçerisinde Yerine Getirilmesi Ve Düşmana Bu Fırsatın Verilmeyip Tehlikelerin Bertaraf Edilmesi İstihbaratın Gereğidir. Selçuklularda Sultanlar, Devlet Adamları Ve Askerî Komutanlar Kurumsal Ve Özel Olarak Haber Alma Ve Casusluk Faaliyetlerine Başvurmuşlardır. Casuslar Ve Haberciler Yanında Elçiler, Tüccarlar Ve Esirler De Her Zaman Potansiyel Bir İstihbarat Kaynağı Olarak Değerlendirilmiştir.