Sessizlik

“Başka Zaman Olsa, İyi Kötü Sıradan Bir Zaman Olsa, Daima Telefonlarına Bakan İnsanlar Olur, Sabah, Öğlen, Gece, Kaldırımın Orta Yerinde, Yanlarından Seğirten Herkese Kayıtsız, Ellerindeki Cihazın İçine Düşmüş, O Cihaz Tarafından Büyülenmiş Ve Yutulmuş İnsanlar Ya Da Üstüne Yürüyen, Sonra Bir Anda Dümen Kıranlar, Ama Onca Dijital Müptela Şimdi Yapamıyor Bunu, Telefonlar Kapalı, Her Şey Çökmüş Çökmüş Çökmüş.”Amerikan Edebiyatının En Büyük Yazarlarından Don Delillo’Dan Ahir Zamanlara Dair Yeni Bir Anlatı: Sessizlik. Delillo, Pandemiden Hemen Önce Yazdığı Bu Kısa Ve Sarsıcı Metinde Ekranların Aniden Karardığı Bir Dünya Kurguluyor Ve İnsanlık Durumuna Dair Son Hakikatleri Kendine Özgü Mesafeli İronisiyle Ortaya Koyuyor. En Sadık İlişkilerini Telefonlarıyla Kuran, Veri Akışlarına Bel Bağlamış Ve Değil Ekran Işığından Yoksun Bir Hayatı, Bir Saati Bile Hayal Edemeyecek Bir Toplumun Fertleri, Sessizlik’İn Analog Kıyametinde Kanatları Olmayan Kuşlar Gibi Savruluyor, Kendi Varlıklarını Anlamaya, Anlamlandırmaya Çalışıyor. Bir Kopuşun Hikâyesi Bu Anlatılan, İleri Teknolojiden Taşlarla Sopalar Çağına Geri Dönüş; Delillo, En Basit Mizansenlerde Bile Tüyler Ürperten Ayrıntılar Yakalamayı, Aynayı Okura Tutmayı Başarıyor.“İnsanı Ürkütecek Denli İsabetli.” – Observer