Sherlock Holmes Dörtlerin Esrarı

Kapı İçeriden Hem Kilitlenmiş Hem De Sürgülenmişti. Anahtar Tam Dönmemiş Olduğundan Anahtar Deliğinden İçeriyi Görebiliyorduk. Sherlock Holmes Eğildi Fakat Birden Boğulurcasına Bir Ses Çıkararak Ayağa Kalktı.Bu Durum Hiç De Hoş Değil, Watson, Dedi. Onu Hiç Bu Kadar Sarsılmış Görmemiştim. Bu Konuda Sen Ne Düşünüyorsun?Eğilip Delikten Bakmamla Geri Çekilmem Bir Olınuştu. Ay Işığının Odaya Verdiği Yalancı Aydınlıkta Sanki Havada Asılıymış Gibi Duran Çünkü Boynundan Aşağısı Karanlıkta Kalıyordubir Kafa Bana Bakıyordu. Bu Arkadaşımız Thaddesu'Un Yüzünün Aynısıydı. Aynı Geniş Alın. Aynı Kızıl Saçlar, Aynı Kansız Sima. Bununla Birlikte. Yüz Çizgileri Korkunç, Doğal Olmayan Bir Tebessümle Çarpılmıştı. Ay Işığıyla Aydınlanmış Odadaki Bu Görüntü Çok Sinir Bozucuydu. Odadaki Adamın Yüzü Bizim Küçük Arkadaşımızınkine O Kadar Benziyordu Ki. Hâlâ Bizimle Olup Olmadığını Anlamak İçin Dönüp Bakmam Gerekmişti. Bize Bartholomew İle İkiz Kardeş Olduklannı Söylediğini Unutmuştum.Bu Çok Korkunç! Dedim. Holmes'A. Ne Yapmalı Ki?