Sibelin Dramı

Havada Hafif Bir Esinti Var, Topragin Ve Bitkilerin Kokusu İnsani Mest Ediyordu... Sibel'İn Geceki Rahatsizligi Beni Korkutmustu. Ne Oldugunu Anlayamamistik. Sibel'İn Hayati Sanki Alt Üst Olmustu. Onun İçin Endise Ediyorduk, "Ya Bir De Ölürse!" Diye. Sibel'İn Hayati Gözlerimin Önünden Film Seridi Gibi Geçiyordu... Maddi Durumumuz Da Son Derece Sikintiliydi. Hem Yürüyor, Hem De Türlü Hayallere Dalmistim....Hal Böyle İken, Ben De Duygularimi Frenlemeye Çalisiyorum Ama Nafile. Hasta Görevlisi Sibel'İ Kucagina Aldi Sedyenin Üzerine Oturttu. Sibel Ellerini Bana Uzatip Yüksek Sesle: "Baba Beni Birakma!.. Baba Beni Birakma!.. Baba!.." Diye Dehset Dolu Çigliklar Atip Bagiriyor. Görevli Sedyeyi Sürüyor, Ben De Onlari Takip Ediyorum. Ama Görevlinin Arkasina Saklanarak Takip Ediyorum Ki, Sibel Gözyaslarimi Görmesin. Ancak Sibel Basini Görevlinin Sagindan Solundan Uzatarak Gözünü Benden Ayirmamaya Çalisiyor... Asansörün Kapisina Kadar Gittim. Sibel Firsattan İstifade Ayaga Kalkarak Ellerini Açip "Beni Kucagina Al!" Dedi. Ben De O An Sibel'İn Boynuna Sarildim. Asansör Kapisi Açildi. Adam Bir Eliyle Sibel'İ Tuttu Bir Elliyle De Beni Uzaklastirdi. Sibel'İn Asansörün İçinde Dehset Dolu Çigligi, "Baba Ne Olursun Beni Birakma!.." Diye Feryat Ediyordu. Asansörün Kapisi Kapandi. Kirmizi İsik Yandi Ve Ameliyathaneye Dogru Sibel'İn Çigliklariyla Gittiler. Ben De Hasta Odalarinin Koridorlarinda Birkaç Tur Attim. Sonra Odama Çekildim. Odanin İçinde; Bir Bu Tarafa, Bir O Tarafa Gelip Gidiyorum.