Sınıftan Sınıfa Fabrika Dışında Çalışma Manzaraları

İsçi/Emekçi Kavrami, Hâlâ Öncelikle Fabrikayi, Atölyeyi, Kisacasi Modern Endüstriye Özgü Üretim Ve Çalisma İliskilerini Çagristiriyor. Büyük Sanayi Üretiminin Yerini Yeni Teknolojilere Birakiyor Olmasinin, İsçi Sinifini Önemsizlestirdigi Hatta Sona Erdirdigi Yanilsamasi, Biraz Da Bu Çagrisimdan Destek Aliyor. Oysa, Tek Varligi Emek Gücü Olanlarin Sayisi Artmakta.Kapitalizmin Esnek Üretim Örgütlenmesinin Emek “Piyasasinda” Yol Açtigi Büyük Ayrisma, Parçalanma Ve Çesitlenme, Global Düzeyde Olusan “Amele Pazarini” Görmeyi Güçlestiriyor.Özellikle İstihdamdaki Payi Gitgide Artan Hizmet Sektörü, Kitlesel Emek Gücünün Çevrimine Dayaniyor. Bu Sektördeki Birçok İste Çalisanlarin Egitim Ve Formasyon İtibariyla Orta Siniftan Sayilmasi, Onlarin İsçi Olduklarinin “Farkina Varilmasini” (Çogu Zaman Kendilerinin De Bunun Farkina Varmalarini) Zorlastiriyor.Zamanimizin Amele Pazari Olgusunu Belirleyen Etken, Güvencesizlesmedir.Ekonomik Ve Sosyal Hak Kaybinin Yani Sira, Çalismanin İnsanlara Sunabildigi Aidiyet Ve Sosyalligin De Kaybina Yol Açan Bir Süreç, Güvencesizlesme.Çalisanlarin Zamanlari Ve Hayatlari Üzerindeki Hâkimiyetlerini Sifirlayan Bir Süreç...Ayse Bugra’Nin Hazirladigi Derleme, Genç Arastirmacilar Taylan Acar, Esin Ertürk, Özgür Burçak Gürsoy, Ebru İsikli, Aysun Kiran Ve Sevecen Tunç’Un Katkilariyla, Türkiye’De Emek İliskilerinin (Ve Sömürüsünün) Çarpici Manzaralarini Gözler Önüne Seriyor. İsçi/Emekçi Deyince Hemen Akla Gelmeyen İsçiler: Mevsimlik Tarim İsçileri, Sinema Emekçileri, Futbol Emekçileri, Ögretmenler, Saglik Çalisanlari, Ofis Çalisanlari Ve Onlarin “İsçi Olma” Deneyimleri...