Soğuk Soba

Yağmur Öfkeliydi. Sokakta Çalıştığı İçin Ya Da Babaları Paraları Ellerinden Aldığı İçin Değil Resimleri Paramparça Olduğu İçin Öfkeliydi. Kalbi De Paramparça Olmuştu. Yırtılan Her Kâğıt Parçasında Kalbine Bir Ateş Düşmüştü. Bir Şey Söylemek İsteyip Söyleyememek Çok Zordu. Aslı Da Bu Durumun Zorluğunu Yaşıyordu. Babasına Ara Sıra Karşılık Verse De Ne Parasını Ondan Koruyabiliyor Ne De Resimlerin Yırtılmasına Engel Olabiliyordu. Aslı, Babasının Gözden Kaybolduğunu Görünce Yağmur’A Sarıldı. Sonra Da Onu Ağır Adımlarla Eve Götürdü. Sokaktaki İkinci Günleri De Bir Trajedi İle Sonlanmıştı. İki Gündür Soğukta Çalışıyorlardı. Sonra Şansları Yaver Gidiyor, Bir Şekilde Tüm Mendillerini Satıyorlardı. Ancak Sonucunda Bir Kötülük Gelip Ellerinden Tüm Paralarını Alıyordu. Kötülük Denen Şey İnsanın Yakasını Hiç Mi Bırakmazdı? Yağmur’Un Resim Yapması Neden Yasaklanmıştı? Rüzgâr Hep Böyle Sert Mi Eserdi? Evleri Neden Hep Soğuktu? Ejderhanın Pişman Olması İçin Ne Yapmaları Gerekiyordu? Tüm Bu Cevapsız Sorular Eşliğinde İki Küçük Çocuk Eve Gitti. Onları Kötülüğe Maruz Kalmış Başka Bir İyi Kalp Karşıladı. Kızlarına Sımsıkı Sarılan Anne, Bir Anlık Da Olsa Onları Dünyanın Kötülüğünden Koruyordu. Bir İnsan En Çok Annesinin Sarılışı İle Tüm Kötülükleri Yenebilirdi. Sahi Ejderhanın Da Bir Annesi Var Mıydı?