Son Halifenin Son Günleri

Son Halife Abdülmecid Efendi Osmanli Devleti’Nin Son, Cumhuriyet’İn İlk Dönemlerinde Kritik Roller Üstlenmis Osmanli Hanedanindan Önemli Bir Devlet Adamidir. Kendi Kendini İyi Yetistirmis, Sanat Ve Sporsever, Aydin Ve Hür Fikirlere Sahip, Fransizca Ve Almanca Bilen Abdülmecid Efendi Ayni Zamanda İyi Bir Ressamdi.Osmanli Saltanatinin Son Veliahdi Ve Halifelerin De Sonuncusu Olan Abdülmecid Efendi’Nin Hayat Ve Sahsiyeti, Eski Veya Yakin Tarihimizde Rolü Ve Özellikle Son Günleri Bir Sir Perdesi Arkasinda Kalmis Ve Dönemin Sahitlerinin Hatiralari Esliginde Pek İncelenmemistir. Kandemir’İn Bu Eseri Onun Son Günlerini Bir Film Seridi Gibi Gözünüzün Önüne Getirecek Netlikte Kaleme Alinmis Hatiralardan Olusmaktadir.Hayata Yetistigi Egitimin Perspektifinden Bakan Son Halife Abdülmecid Efendi Kendisini Söyle Anlatmistir:“Arkamizdan Neler Söylemediler? Yok! Biz Hainmisiz, Biz Milli Mücadele’Yle Asla İlgilenmemisiz; Biz Düsmanla İsbirligi Etmisiz; Bütün Bunlarin Asli Esasi Yok. Vahdeddin De Etrafindakilere Maalesef Uydu. O’Na Bazi Seyler Söylenebilir. Bana Gelince, Allah Da Bilir, Peygamber De Yarin Sefaat Edecektir. Oglum Ömer Faruk’U Anadolu’Ya Gönderdim. Maksadim: İstanbul’Dan Kaçip Anadolu’Ya Gelmek, İslâm Mücahidlerinin Basina Geçmek Ve Bütün Âlem-İ İslâm’İ Ayaga Kaldirmak İdi. Amma Ne Yapayim Ki, Oglumu İnebolu’Dan Çevirdiler. Teklifimi Reddettiler. O Zaman Bize İstanbul’Da İsin Sonuna Kadar Oturmak Düstü.”