Son Savaş ve Son Zafer Kutül Amare

Türk Milleti’Nin Şan Ve Şerefle Dolu Mücadele Tarihinin En Önemli Zaferlerinden Birisi De Hiç Şüphe Yoktur Ki, Kut’Ül Amare Zaferidir. Hindistan Yolunu Emniyete Almak Ve Petrol Bölgelerini Kontrol Edebilmek İçin, İngiltere Osmanlı Devletine Savaş İlan Eder Etmez Basra Körfezinden İrak Topraklarına Asker Çıkardı. Bölgede Bulunan Osmanlı Kuvvetleri Şiddetle Karşı Koydu. Fakat, Üstün Silah Ve Teçhizat İle Saldıran İngilizler, Osmanlı Kuvvetlerini Geri Çekilmeye Mecbur Ettiler. Genelkurmay Başkanlığı Ve Harbiye Nazırı Enver Paşa, Bölgeye Destek Amacı İle, Teşkilat-I Mahsusa Başkanı Yarbay Süleyman Bey’İ Ve Çok İyi Yetiştirilmiş “ Osmancık Taburu” Nu Gönderdi.Çok Başarılı Savaşlar Yapan Süleyman Askeri Bey, İki Bacağından Yaralanarak Savaşları Sedye İçinde Yönetirken Düşman Eline Geçmemek Ve Alınan Yenilgiyi Hazmedemediği İçin İntihar Etti. Yerine, Daha Sonra Kurtuluş Savaşı’Mızda Ordu Komutanlığı Yapacak Olan Sakallı Nurettin Paşa Atandı. Nurettin Paşa’Ya Destek Olarak Da, O Sırada Kafkas Cephesi’Nde Bulunan Halil Paşa, Birliği İle Birlikte İrak Cephesi’Ne Gönderildi.Kut’Ül Amare Zaferi Halil Paşa’Nın, Üzerinde Güneş Batmayan İmparatorluğun Yenilmez Denilen Ordularını Bir Biri Peşi Sıra Yenilgiye Uğratmasından Sonra Kut Kasabasındaki İngiliz Birliklerinin Teslim Olması Üzerine Kazanılmış Bir Zaferdir. Kut’Ül Amare Zaferi; Malazgirt Zaferi, Mohaç Zaferi, Çaldıran Zaferi Gibi Meydan Savaşı Verilerek Kazanılmış Bir Zafer Değildir. Bir Kuşatma Savaşının Zaferidir. Bu Büyük Zafere Nasıl Ulaşıldığını, Nasıl Mücadeleler Verildiğini, Sabrın Ve Azmin Nelere Kadir Olduğunu Anlamak İsteyenler Bu Kitabı Okumalıdır. Cumhuriyet Döneminde Uzun Yıllar Bayram Olarak Kutlanan Bu Muhteşem Zafer, Ne Yazık Ki, 1952 Yılından İtibaren Zafer Bayramlarımız İçinden Çıkarılmış Ve Unutturulmuştur. Bunun Sebeplerini, Kimlerin Bu İşe Müdahil Olduğunu, Niçin Böyle Yapıldığını Bulacağınız Kitabımızı, Bu Muhteşem Zaferi Unutturmak İsteyenlerin İnadına, Türk Milletine Armağan Etmenin Mutluluğunu Yaşıyoruz. Ne Mutlu Türk’Üm Diyene…