Sufi Hermenötik İbn Arabînin Yorum Felsefesi

Sufi Hermenötik, İbn Arabinin Ontolojik, Kozmolojik Ve Epistemolojik Yönlere Sahip Düşünce Sistematiğinden Hareketle Temellendirdiği Dini Metnin Mahiyetine, Yorumuna (Tevil), Yorumcu İle Kutsal Metin Arasındaki İlişkinin Boyutlarına Dair Hermenötik Anlayışına Odaklanır. İbn Arabiye Göre Varlık, Uyuyan Kimsenin Rüyasında Gördüğü Suretlere Benzer Bir Hayaldir. Varlığın Zahir İle Batınını Birbirinden Ayıran İbn Arabi, Varlık Hakikatlerinin Sadece Kendisinde Toplandığı İnsanı Duyusal Zahirden Metafiziksel Batına Nüfuz Etmesini Sağlayan Bir Tür "Hermenötik" Yolculuğa Çıkarır. Varlığın Bir Tezahürü Olan Dini Metin, Varlık Ve İnsan Olgusuna Her Açıdan Benzeşir. Dilde Tecelli Eden, Varlık Ve İnsan Mertebelerine Paralel Biçimde Zahir, Batın, Had Ve Matla Seviyelerine Sahip Kutsal Metnin Yorumu Varlığın Yorumuyla, Varlığın Yorumu Kutsal Metnin Yorumuyla Ayrılmaz Biçimde İçiçedir. Yorumcu İle Metin Arasındaki Karşılıklı Etkileşim İlişkisine Dayalı Hermenötik Faaliyet Varlığın Batınını Kavramış Ve Zahirini Aşmış İnsan-I Kâmilin Üstesinden Geleceği Bir Uğraşıdır. Nasr Hamid Ebu Zeyd Kitabında, Genelde Mutasavvıfların Özelde İbn Arabi'Nin Yorum Felsefesinin Varlık, Bilgi, İnsan Ve Dil Temelli Metafiziksel Açılımlarını Keşfetmekle Çağdaş Dönem İbn Arabi Araştırmalarına Farklı Bir Pespektif Sunuyor.