Tabibin Ahlakı

İnsanın, Kendisi Dışındaki Herhangi Bir Varlıkla Münasebeti, Tabii Olarak, Ahlaki Bir Cihete De Sahiptir. Bu Bakımdan Ebû Bekir Er-Razi’Nin De Bu Risalede Üzerinde Durduğu Gibi, Tabîb Doğrudan İnsanla Muamelede Bulunduğundan Ahlâki Bir Çerçeveye İhtiyacı Vardır. Tıbbın Ahlâkî-Felsefi Boyutları, Tabibin Sâhib Olması Gereken Ahlâki Vasıflar Müslüman Bir Tabib İçin Zorunlu Olarak Kendi İdrak Tarzımıza, Tefekkürümüze Dayalı Olması Gerektiğinden, Bizden Öncekilerin Bu Bağı Nasıl Kurduğunu Tüm Boyutlarıyla Ortaya Koymamız İcâb Etmektedir.Ahlâku’T-Tabib Risâlesi, Râzi’Nin Diğer Bütün Teliflerindeki Teliflerinde Olduğu Gibi İcaz, Derinlik, İncelik, Tahlil, Kökenine İnme, Çeşitlendirme İle Haber Ve İnşa Arasında Hoş Ve Vakur Bir Üslûba Sahiptir. Bunun İçin, Bu İlmi-Edebi Üslûbdan Faydalanmayı, Zevk Ve Meyillerine Uygun Neticeler Çıkarmayı Okuyuculara Bırakıyoruz. Şübhesiz Ki Bu Risale, Mütehassıs Olmayan, Tabib Veya Hasta, Ya Da Sağlıklı, Yönetici Yahud Fakir, Her Okuyucu İçin Elverişli Tıbbi Ahlaki Nasihatlerle Doludur. Risâle, Tabib İle Hasta Arasında Müsbet Davranış Yöntemiyle Ahlâki Bir Düstuûr Koymuş, Bu Her İki Kesimin Birbiriyle İlişkilerinde Gerekli Olan En Mühim İlkeleri Resmetmiştir. Yine Bu Risale, Bu Konunun Hârika Edebi Numunelerinden Biri Olup, Konu Başlıkları Alanının Nadirelerindendir.