Tahdidi Hududı İraniyeye Memur Derviş Paşa Layihası

19. Yüzyilin Kosullari Dikkate Alinirsa Aslinda Göçebe Asiretleri Sahiplenme Mücadelesinin Anlasilir Sebepleri Vardi. Her Ne Kadar Kontrol Edilmeleri Son Derece Güç Ve Bir Takim Asayis Sorunlarina Yol Açsalar Da Oldukça Kalabalik Olan Asiretler Hem Vergi Kaynagi Hem De Askeri Güç Olarak Görülmekteydiler. Bu Nedenle Gerek Osmanli Devleti Gerekse İran, Sinir Boylarinin Göçebelerini Kendilerine Tabi Kilmak İstiyorlardi. O Dönemin Raporlarina Yansidigina Göre Hakkâri, Bayezid Ve Mus Bölgelerinde Bulunan Asiretlerden 100 Bin Civarinda Asker Temin Edilmesi Mümkündü. Yani Azimsanmayacak Bir Gücü İfade Eden Bu Asiretler, Bagli Olduklari Devletin Ordusunu Ve Ekonomisini Kuvvetlendirecekleri Gibi Ayni Zamanda Bunlarin Yasadiklari Bölgeler De Fiilen O Devletin Denetimine Girmis Olacakti.