Tanrılar Zar Attığında

Hikâyemiz Şöyle: Tanrılar Hermes Ve Apollo, Toronto’Da Bir Bardadırlar. İçiyorlarsa Da, Sarhoşlukları Alkolden Değildir. Tanrıların Hep Yaptığı Gibi, İnsanlığın Tabiatına Dair, Amaçsız Bir Sohbete Koyulurlar. İnsanların, Mesela Bitten Ya Da Filden Kötü Veya İyi Olmadıklarıyla Başlayan Muhabbetleri Şu Soruyla Noktalanır: Hayvanlarda İnsan Aklı Olsaydı Nasıl Olurdu? Böylece Apollo Ve Hermes, İnsan Aklına Sahip Olsalar, Hayvanların İnsanlardan Daha Mutsuz Olup Olmayacaklarına Dair Bahse Tutuşurlar. Kaybeden Diğerine Dünya Zamanıyla Bir Sene Kölelik Edecektir. Bardan Çıkıp Yürüdükleri Caddede Bir Veteriner Kliniğine Denk Gelirler Ve Tanrısal Deneylerini Bu Klinikteki Köpekler Üzerinde Uygulamaya Karar Verirler. O Gece Toronto Sokaklarında İnsan Bilinci Bahşedilmiş On Beş Köpek Dolaşmaya Başlar. Bu On Beş Köpeğin Varoluşsal Krizi Andréalexis’İn Kaleminde, Dilin, Sevginin Ve İnsan Şefkatinin Güzelliğine Dair Bir Övgüye Dönüşüyor. Tanrılar Zar Attığında, İnsan Aklının Bir Ödül Mü Ceza Mı Olduğunu Sorgulayan Çağdaş Bir Yunan Mitolojisi… 2015 Scotiabankgiller Ve Rogerswriters' Trust Kurmaca Ödülü “Andréalexis’İn Tanrılar Zar Attığında Romanı İnsan Aklından Çok Daha Fazlasını Keşfetmemizi Sağlıyor: Akıldan Daha Derin Bir İdrak, Sadakatten Farklı Bir Sevgi, Sadece İnsanlığa Has Şefkat Ve Yeni Bir Bakış Açısı.” World Literaturetoday “Alexis Romanın Diliyle, Köpeğin Kemiğiyle Oynadığı Gibi Oynuyor.” Guardian