Televizyon

Bir Aziz, Yasami Boyunca, Kendisine Bazen Bir Hâlenin Sagladigi Saygiyi Duyurmaz. Baltasar Gracian’İn Yolunu İzlediginde – Gürültü Patirti Yapmamak – Onu Kimse Fark Etmez, – Ki Bundan Amelot De La Houssaye Onun Saray İnsani Konusunda Yazdigini Sanmisti. Bir Aziz, Anlasilmak İstersem, Merhamet (Charité) Dagitmaz. O Daha Çok Pisligi (Déchet) Ayirmaktadir:“Ters-Merhamet” Yapar (Décharite). Bunu Da Yapinin Buyurdugunu Gerçeklestirmek İçin Yapar: Özneye, Bilinçdisinin Öznesine Kendisini (Azizi) Arzusunun Nedeni Olarak Görmeyi Saglamak İçin. Gerçekte (En Effet) Söz Konusu Özne, Bu Nedenin İgrençliginden (Abjection) Dolayi Yapida Hiç Degilse Kendi Yerini Bulma Sansina Sahiptir. Bu Aziz İçin Komik Degildir, Ama Hayal Ediyorum Ki Bu Televizyondaki Birkaç Kulak İçin, Aziz Olaylarindan Bazi Garipliklerle İyi Kesismektedir. Bunun Zevk (Jouissance) Etkisi Olmasi Konusunda, Kim Alinmis Zevk (Joui) İle Anlamina (Sens) Sahip Degil? Kuru Kalan Bir Tek Aziz, Onun İçin Bir Yadsima. Ki Bu Da Olayda En Eglendirendir. Ona Yaklasanlari Ve Yanilmayanlari Eglendiren: Aziz, Zevkin Hor Görülenidir. Ne Kadar Çok Sayida Aziz İsek, O Kadar Çok Güleriz, Bu Benim İlkemdir – Hatta Kapitalist Söylemden Çikis, – Ki Bu Bir İlerleme Olusturmayacak, Eger Yalnizca Bazilari İçinse.