Televizyon ve İçimizdeki Şiddet

Piyasanin Kisa Vadeli Kâr Arayisiyla İletisim Teknolojileri Durmadan Gelisip, Yenileniyor. Her Yeni İletisim Araci Görme, İsitme, Konusma, Dokunma Ve Düsünme Duyularimizi Ve Yeteneklerimizi Elimizden Aliyor. Modern İnsanlar Olarak Teknolojik Aparatlarimiz Sayesinde Dünyanin Hâkimi Oldugumuzu Düsünmeye Bile Basliyoruz. Oysa Daha Az Görüyor, Daha Az Duyuyor, Neredeyse Hiç Dokunmuyor Ve Düsünemiyoruz. Gerçekligi Temsil Pratikleri Sayesinde İletisim Araçlari Bizi Kör, Sagir Ve Zihinsel Özürlü Haline Getiriyor. Düsünmeyi Medyatik Gevezelik, Görmeyi Ve İsitmeyi İse Eglence Saniyoruz. Dokunmatik Ekranlar Ve Elektronik Postalarla Birbirimizle İliskiye Giriyor Ve Bunu Yeterli Buluyoruz. Kisacasi Zihinsel Ve Düsünsel Körelme Ve Yoksullasma Çaginda Tüm Duyularimizi Teknolojik Araçlara Devretmis, Bu Araçlarin Kurdugu Gerçekligin Ve Siddetin Seyirselligi İçinde Kendimizden Geçiyoruz. Tüm Bu Seyirsel Siddet Ve Düsünsel Yoksulluk Evreninin Prototipi Olan Televizyon Ekranindan Savas, Felaket, Aile İçi Siddet Ve Cinayet Görüntüleri Akarken Kendi Günlük Yasamimizi Olagan Akisi İçinde Sürdürüyor; Ertesi Gün Yine Tekrarlanacak Olan Felaketleri, Savaslari Ve Cinayetleri Seyretmek Üzere Hazir Bekliyoruz.