Toprağına Tutunanlar Yasak Mıntıkanın Çocukları 2

"Romancı, Geçmişe Tarihçiler Gibi Bakmaz; Geçmişin İçinde Yalnızca Tarihler, Sayılar Ve Adlar Görmez. Romancı, Baktığı Yerde Canlı İnsanlar Görür. Acı Çeken, Gülen, Özleyen İnsanlar. Hasan Sağlam, Son Yüzyıllık Tarihin Farklı Dönemlerine Mercek Tutarken, İnsanların Kişisel Hikâyelerine, Umutlarına Ve Umutsuzluklarına Odaklanıyor." - Burhan Sönmez Romanlar Toplumsal Dokularıyla Olduğu Kadar, Karakterleriyle De Hafızalarda İz Bırakırlar. Hasan Sağlam, Yasak Mıntıkanın Çocukları İle Sağır Ve Dilsiz Bir Karakterin Dünyasını Ana Eksene Yerleştirerek Yaşamın İçinde Geziyor; Acılarla Kavrulmuş Bir Coğrafyadan, Tertele Sonrasında Sürgüne Gidenlerin Oralarda Nelerle Karşılaştıklarını, Nasıl Görüldüklerini Ve Topraklarına Nasıl Döndüklerini Anlatıyordu. Devam Niteliğinde Olan Toprağına Tutunanlar’Da İse Gerçeği İnce Bir Dille Harmanlayarak, Masumiyet Ve Kötülüğün İç İçe Olduğunu Sözcükleri Özgür Bırakarak Sorguluyor Ve Buradan Yakın Zamana Geliyor. Zaten Romanları Farklı Ve Özel Kılan Da Bu Değil Midir? Hasan Sağlam Dersim’İ İçerden Yazıyor. Bir Romanda Olması Gereken Akıcılıkla, Politik Ve Ajitatif Bir Dil Kullanmadan Yapıyor Bunu. Anlattığı Bir Dramdır Ve O Dramın İçinde Olan Her Şeydir Oysa. Şiirsel Bir Dil, Masalsı Bir Anlatı, Müzikal Bir Akış İle Bir Coğrafyadan Kesitler Ve İnsan İlişkilerinin Özeti Var Toprağına Tutunanlar’Da . Hasan Sağlam Hem Yasak Mıntıkanın Çocukları, Hem De Toprağına Tutunanlar İle Dersim’İ İşleyen Romanlara Farklı Bir Ahenk Katıyor. Topraksa Bu Ahengin Besleyeni Ve Umududur. - Özgün E. Bulut