Türk Düşünce Kültürü

Tarihin Kadim Milletlerinden Biri Olan Türkler, İslam Öncesi Dönemde De Tanrı’Nın “Bir” Liğine İnanırlardı. O’Nu Hayatın Tüm Alanlarının Düzenleyicisi Olarak Görür, O’ Yaratıcıya Muhabbet Besler, O’Nun Kendisini Başarıya Ulaştıran Yegâne Güç Olduğuna Kuvvetle İman Ederlerdi. Yer İle Gök Arasında Yaratılan Kişioğluydu. Kişioğluna Nizam Olarak Kut Ve Töreyi Hayat Felsefesi Olarak Görmüşlerdi. Türk Milleti’Nin İslam’I Kabul Etmesi İnsana Bakışlarını Değiştirmedi. Yönetim Açısında Tebaa Veya Reaya Olarak Kabul Gören Vatandaşlık Anlayışında Herkese İyi Davranmak Dinin Emriydi.Türk İnanması; İnsanı Eşrefi Mahlûk Olarak Görür, Yaradan Allah’A Karşı Olan Sorumluluklarını Bildiği Gibi, O’Na Karşı Minnet Ve Sevgide Sınır Tanımaz. İnsanoğluna Akıl Gibi Bir Nimeti Veren Yaratanın Bazı Filleri İşlemede Kendisine Sorumluluk Yüklediğinin Farkındadır. Bu Sorumluluğunun Gereğini Yerine Getirmek Önceliğidir. Öyle Ki; Gönül Çalab’In Tahtı Olarak Görülmüş Ve Ancak Allah’In Sevgisini Kazanmak İçin İnsanı Hoş Tutmak Gerektiğine İnanırlardı.Türk İnanması Yüce Allah’In Vereceklerinden Vaat Ettiklerinden Ziyade Verdiklerine Hamd Etmeyi Öncelikli Görev Görür. Bunun İçin Yaratılanı Yaradan İçin Hoş Tutar. Muhabettullah İşin Sırrıdır. Korkmak Yerine Sevmek, Uzaklaştırmak Yerine Yaklaştırmak, Zorlaştırmak Yerine Kolaylaştırmak, Ayrıştırmak Yerine Birleştirmek İnanç Anlayışımızın Esasıdır.Bu Kitabı Hazırlamamızdaki Amacımız Türk Milleti’Nin Tarihin Derinliklerinde Getirdiği Manevi Yaşamını Yeniden Anlamak Ve Ortaklaşmayı Çoğaltıp Bu Anlamda Bir Birlikteliğin Oluşmasına Katkı Sunmaktır.